Ghoochannejhad koestert reis om de wereld, maar is thuis in de eredivisie
Met Bram van Polen heeft PEC Zwolle de personificatie van clubtrouw in huis. De net van een blessure herstelde aanvoerder speelt al twaalf seizoenen in Zwolle.
Sinds kort deelt hij de kleedkamer met Reza Ghoochannejhad. En die mag gerust het tegenovergestelde van honkvast worden genoemd. "Zeker!", beaamt de 32-jarige aanvaller, die op zijn zesde vanuit Iran naar Nederland kwam. "Ik ben een avonturier."
"En daar heb ik ook heel bewust voor gekozen. Ik ben blij dat ik al die paden heb kunnen bewandelen."
Die paden brachten Ghoochannejhad bij twaalf clubs in zeven landen op drie continenten.
Mooie verhalen en records
Het leverde hem een schat aan mooie verhalen en ervaringen op. Ervaringen die bovendien van pas komen nu het met PEC Zwolle even wat minder gaat. Vrijwel alles wat hij daar namelijk tegenkomt, heeft hij al eerder meegemaakt bij een van zijn vorige clubs. Te beginnen met een droomdebuut.
Want het was een nooit vertoonde binnenkomer om vier keer te scoren voor een nieuwe werkgever, zoals Ghoochannejhad drie maanden geleden deed voor PEC. Maar in 2010 maakte hij bij Cambuur ook al een entree die een vermelding verdiende in de recordboeken.
"Precies negen seconden had ik nodig", weet Ghoochannejhad nog. "Toen schoot ik met mijn eerste balcontact de bal via de onderkant van de lat binnen. Geweldig natuurlijk. Maar daarna heb ik niet meer gescoord dat seizoen."
Dat zal hem tien jaar later niet nog eens gebeuren. In de zeven wedstrijden die volgden op zijn indrukwekkende debuut in Zwolle vond hij twee keer het net. Keurig natuurlijk, maar is dat genoeg voor een spits van PEC?
"Ik wil altijd wel meer doelpunten maken, maar mijn statistieken zijn heel aardig", verwijst Ghoochannejhad naar zijn zes goals in acht duels. "Maar het is belangrijker dat we het als ploeg beter gaan doen."
Degradatievoetbal met Sint Truiden en Charlton (en PEC?)
Opnieuw spreekt hij uit ervaring. Tijdens zijn eerste buitenlandse avontuur bij Sint Truiden had Ghoochannejhad namelijk ook prima persoonlijke statistieken, maar de club degradeerde wel.
"Ja, klopt. We stonden onderaan, terwijl ik enige tijd topscorer van de competitie was. Dat zorgde wel voor een dubbel gevoel. Maar het is te vroeg om dat nu al met de huidige situatie te vergelijken."
Toch weet Ghoochannejhad door zijn tijd bij Sint Truiden en later Charlton Athletic hoe het is om degradatievoetbal te spelen. Het is iets waarvan PEC zich volgens hem maar beter verre kan houden.
"Dit team moet het namelijk niet hebben van vechtvoetbal. Wij hebben ook te veel kwaliteit om tegen degradatie te strijden, maar het besef moet wel doordringen dat het nu om de punten gaat en niet om mooi voetbal."
Niet alle avonturen van Ghoochannejhad werden sportief gezien dus een succes, maar scoren deed hij wel overal. Behalve in Nederland, België en Engeland wist hij ook in Koeweit, Qatar, Cyprus en Australië het net te vinden.
Maar de allerbeste herinneringen bewaart Ghoochannejhad aan zijn goal in Zuid-Korea. Daar schoot hij Iran in 2013 naar het WK in Brazilië.
"Dat was het belangrijkste doelpunt uit mijn carrière", zegt Ghoochannejhad. "Scoren geeft altijd een kick, maar dit was echt bijzonder. Dat was het moment dat ik mezelf internationaal lanceerde."
"Het was ook ongelooflijk om te zien wat het had los gemaakt in Iran. En nog steeds eigenlijk. Overal ter wereld waar ik Iraniërs tegenkom, beginnen ze erover."
"Dan vertellen ze waar ze toen waren en hoe ze het gevierd hebben. Daar ben ik echt trots op. En leuk om zo'n connectie te hebben met landgenoten."
Protesten in Iran
De afgelopen dagen was de connectie met Iran juist een probleem. De regering had het internet afgesloten in het hele land als reactie op protesten.
Ook Ghoochannejhad heeft de gevolgen ervan ondervonden. "Dat was echt heel lastig. Via Skype konden we gelukkig heel af en toe contact hebben met familie. Hopelijk kunnen ze daar snel terug naar hun dagelijkse leven."
Sydney FC was (voorlopig) de laatste halte van Ghoochannejhads wereldreis, alvorens hij begin dit seizoen terugkeerde in de eredivisie. Uitgerekend zijn laatste balcontact van het seizoen werd in Australië ook zijn meest memorabele moment.
Beslissende penalty
In de finale om de landstitel moesten strafschoppen de beslissing brengen tegen Perth Glory. En aan Ghoochannejhad die dag de taak om de beslissende penalty te nemen.
"We speelden in Perth, vijf uur vliegen van Sydney. Maar iedereen van de club was erbij, tot alle vrijwilligers aan toe. Dat schoot nog even door mijn hoofd op weg naar de stip. Ik wilde die mensen niet teleurstellen."
Met een rake trap zorgde Ghoochannejhad ervoor dat al die mensen een uitzinnig feest konden vieren op het veld, terwijl de 56.000 Perth-supporters in recordtijd het stadion verlieten. "Ook dat is een moment dat me voor de rest van mijn leven zal bijblijven."
Ondanks die landstitel en een fijn bestaan in Sydney, voelde Ghoochannejhad zich er niet helemaal gelukkig. Daarvoor was de speelstijl hem toch wat te behoudend.
Thuis in de eredivisie
Het was niet de eerste keer dat hij daar tegenaan liep. Je zou zelfs na al die omzwervingen kunnen concluderen dat Ghoochannejhad toch in de eredivisie het meest thuis is.
"Ja, ik hou van aanvallend voetbal en wil veel in het strafschopgebied komen. Maar ik heb vaak meegemaakt dat er anders wordt gedacht over voetbal."
"Dan speelde ik op de eigen helft, heel ver van de goal. Tja, daar liggen mijn kwaliteiten niet. Het zijn dus de mooie ervaringen die ik koester, maar voetballend past de eredivisie me toch het beste."