Racisme uit Italiaanse voetbal bannen vereist cultuuromslag die jaren kan duren
Racisme blijft als een groezelige deken over het Italiaanse voetbal hangen en lijkt vooralsnog niet uit te bannen. Afgelopen weekend maakte Internazionale-spits Romelu Lukaku kennis met de bedenkelijke taferelen die in de stadions op het Zuid-Europese schiereiland schering en inslag zijn.
De Belgische zomeraankoop van Internazionale kreeg in de uitwedstrijd tegen Cagliari oerwoudgeluiden van het thuispubliek over zich heen, toen hij bij een 1-1 tussenstand voor een strafschop wilde aanleggen.
Lukaku scoorde en liet zich niet provoceren door de beruchte Cagliari-aanhang, die in Italië al een hele serie racistische incidenten heeft veroorzaakt.
Het fragment waarbij Romelu Lukaku door de Cagliari-fans met oerwoudgeluiden wordt uitgejouwd werd veelvuldig op social media gedeeld:
Deze week voegde een fanatieke groep fans van Lukaku's eigen club Internazionale - de Curva Nord - een hoofdstuk toe aan het incident. Volgens de Curva Nord is het gedrag van de supporters van Cagliari de normaalste zaak van de wereld.
"We begrijpen dat dit als racistisch kan worden ervaren, maar zo zit het niet. In Italië proberen we van alles om onze teams te helpen en om de tegenstander nerveus te maken", meldde de Curva Nord in een verklaring op Facebook.
"Zo hebben we het altijd aangepakt met spelers van de tegenstander en dat zullen we in de toekomst waarschijnlijk zo blijven doen. Wij zijn niet racistisch en dat geldt ook voor de aanhang van Cagliari."
"Zie dit als een vorm van respect, een teken dat de tegenstander bang is voor de doelpunten die jij tegen hun club kan maken", aldus het opvallende statement van de Curva Nord, dat zorgde voor een storm aan kritiek.
Lukaku reageerde twee dagen na de wedstrijd op de gebeurtenis in Cagliari, waarbij hij met name een beroep deed op de socialmediaplatforms, zoals Instagram, Twitter en Facebook. Volgens Lukaku moeten die techbedrijven strenger toezien op ongewenst gedrag.
"Elke dag zien we op z'n minst een racistische opmerking onder een bericht van een gekleurd persoon. We zeggen dit al jaren, maar er gebeurt niets", zei Lukaku onder meer.
"Dames en heren, we leven in 2019 en in plaats van vooruit, hollen we achteruit."
Lukaku is lang niet de enige die in de Italiaanse voetbalstadions het slachtoffer is geweest van racisme. Zo waren ook voetballers Moise Kean, Blaise Matuidi, Sulley Muntari en Mario Ballotelli in het verleden het mikpunt van de aanhang van Cagliari.
Toenmalig Juventus-speler Kean was in april de verwensingen naar zijn hoofd zo zat dat hij na een doelpunt met de armen gespreid voor het vak van de fans van Cagliari ging staan.
Juventus-ploeggenoot Leonardo Bonucci vond het destijds geen geslaagde actie van Kean, wat Bonucci op veel kritiek kwam te staan van onder anderen Memphis Depay, Paul Pogba en Raheem Sterling. Bonucci zou zijn woorden later afzwakken.
De Italiaanse verdediger hield zich deze week veel meer op de vlakte, toen hem naar aanleiding van de gebeurtenis rond Lukaku weer naar de racismekwestie in eigen land werd gevraagd.
"Het is een lastige situatie, maar het is mogelijk om de schuldigen te pakken, zodat de daders niet meer in de stadions komen", aldus Bonucci. "Maar in andere Europese competities zien we dit soort taferelen ook."
NOS-correspondent Mustafa Marghadi, die in Italië is gestationeerd, denkt dat er nog veel tijd nodig zal zijn alvorens in Italië een cultuuromslag zal plaatsvinden en racisme uit de stadions zal zijn verdwenen.
"Het klinkt gek, maar het incident met Lukaku zit ingebakken in de Italiaanse samenleving. Er is in Italië een heel andere denkwijze over racisme. Een gedeelte van de bevolking vindt het normaal", aldus Marghadi.
Immigratiestroom
Hij ziet de toenemende immigratiestroom als een belangrijke factor voor de aanwezigheid van racisme in het Zuid-Europese land. "Italië is altijd een emigratieland geweest, terwijl er nu juist veel immigratie is. Men vindt het moeilijk om immigranten te accepteren."
"Dat komt ook deels omdat er nauwelijks mensen met een migrantenachtergrond zijn die hun stempel drukken in het publieke debat. Dat mis je hier echt. In Italië zijn het nu vooral witte mannen die prominent aanwezig zijn."
Voormalig topvoetballer Lilian Thurman, die als speler van Parma en Juventus in totaal tien jaar in Italië heeft gevoetbald, zegt dat Italië een racismeprobleem heeft in een overwegend 'witte cultuur':
Cécile Kyenge probeerde in 2013 en 2014 als eerste donkere minister (van Integratie) een aanzet te geven tot verandering, maar de in Congo geboren Italiaanse kreeg uit vrijwel elke laag van de Italiaanse samenleving racistische uitingen over zich heen.
"Er zijn wel artiesten zoals rappers of voetballers met een migrantenachtergrond die deelnemen aan het publieke debat, maar zij worden niet serieus genomen. Als schrijver of politicus zou dat veel sneller gebeuren."
Nederland in jaren 80 en 90
Marghadi vindt ook dat de de Italiaanse voetbalautoriteiten nauwelijks een vuist maken tegen racistische incidenten.
"Je ziet dat de Italiaanse voetbalbond in dit soort situaties geen zware straffen uitdeelt. Het blijft vaak bij een geldboete of een kleine straf, zoals een wedstrijd zonder publiek. Dus dat zegt ook wel genoeg."
"Wat wij in Nederland in de jaren 80 en begin jaren 90 hebben gekend, toen men nog nauwelijks stilstond bij de gevolgen van racistisch getinte woordkeuzes of gedragingen, dat zie je nu in Italië."
