Dumoulin: 'Carrière ook geslaagd als ik Tour niet win'

Een tweede plaats in de Tour de France, op 1.51 van Geraint Thomas. Sinds 1980 is geen Nederlander zo dicht bij de eindzege in de befaamde Franse ronde gekomen als Tom Dumoulin afgelopen zomer. Hoe kijkt hij terug op die Tour? Heeft hij fouten gemaakt? Had hij 'm ook kunnen winnen?

Op die laatste vraag klinkt een resoluut 'nee'. Ook zonder materiaalpech en tijdverlies in de eerste week was Dumoulin niet met de gele trui om zijn schouders Parijs binnengereden.

"Omdat Thomas gewoon beter was. In de Alpen was hij een beetje beter, in de Pyreneeën een stuk beter. Als hij daar een aanval had geplaatst, had ik hem bij lange na niet kunnen volgen."

Het is inmiddels begin oktober. Terwijl andere Sunweb-renners zich al bezighouden met de tenues voor 2019 en ook de nieuwe fietsen al aan het testen zijn, blikt Dumoulin in een uitgebreid interview met de NOS terug op een jaar waarin hij steeds net naast de prijzen greep. Tweede in de Giro, tweede in de Tour, tweede op het WK tijdrijden en vierde in de WK-wegwedstrijd.

Van dramatisch naar geslaagd

Hoewel een nieuwe zege in een grote ronde uitbleef, kwalificeert de 27-jarige Limburger het als een geslaagd jaar. "Ik ben supertevreden." Maar tot mei, tot aan het begin van de Giro, leek hij af te stevenen op een dramatisch jaar.

Hij kwam uit de winter met de druk van een 'groterondewinnaar'. Hij had als eerste Nederlander de Giro op zijn naam geschreven en was wereldkampioen tijdrijden geworden. Die status wilde hij koste wat kost waarmaken. Dumoulin ging harder trainen, nog harder dan hij al deed.

Té hard, zo kwam hij tot de ontdekking. "Ik ging alles een beetje té doen. Ik wilde te graag, ging te hard trainen, overal net iets te extreem. Was niet relaxed, was gestresst. Het was geen fijne periode."

Wielervolgers zagen een Dumoulin die óf vloekend langs de kant van de weg stond (Abu Dhabi Tour), ziek was (Strade Bianche) of in een bocht hard onderuitging (Tirreno).

In die periode kende hij ook op een ander vlak tegenslag. Hij verloor zijn oom en tante, iets dat hij pas in juli tijdens de Tour naar buiten bracht. Na de elfde etappe, waarin hij de aanval koos en uiteindelijk tweede werd achter Thomas, vertelde hij dat hij zijn oom wilde eren in La Rosière. Dat was het dorpje waar zijn oom altijd een chalet afhuurde voor de hele familie en waar hij had leren skiën.

"Dat speelde ook mee in het voorjaar, ja. Het was een periode waarin eigenlijk alles al tegenzat. Maar toen zat het ook in familiaire kring gigantisch tegen. Mijn vader verloor in hele korte tijd zijn broer en zijn zus. Dat was heel heftig voor iedereen om mij heen en ook voor mij."

Pas na de Tirreno, waarin hij andermaal met pech werd geconfronteerd, ging de knop om. "Het was heel goed dat ik daar letterlijk en figuurlijk keihard op m'n bek ben gegaan. Ik raakte echt rock bottom, zoals ze dat zeggen. Ik denk dat ik dat wel even nodig had. Toen ben ik voor het eerst in de spiegel gaan kijken en zei ik tegen mezelf: Tom, je bent eigenlijk helemaal niet goed bezig op dit moment."

Achteraf is hij blij dat het in het voorjaar gebeurde en niet tijdens de Giro. "Dat had ik nog vervelender gevonden."

Geworsteld

Hoewel Dumoulin een tijdrit won in de Giro en de Tour, noemt hij dat zijn grootste zege in 2018. "Dat ik daar uit ben gekomen... Want toen heb ik echt wel met mezelf geworsteld en mentaal helemaal niet goed in mijn vel gezeten. Maar dat ik dat heb overwonnen en dat ik daarna nog zo goed heb gereden, is misschien wel waar ik nog het meest trots op ben."

Over de Giro gesproken: Dumoulin had zijn hoofd leeg toen hij aan die ronde begon, was in vorm en had zelfs kans op titelprolongatie. In de zeventiende etappe zakte zijn grootste concurrent tot die dag, Simon Yates, door het ijs. Maar er was nog een Brit, die eigenlijk al op een onoverbrugbare achterstand stond van Dumoulin.

"Een paar dagen eerder won Chris Froome op Zoncolan. Ik had hem al nooit afgeschreven, maar toen wist ik het zeker: Froome is weer goed. Toen zag ik de bui al hangen. Ik wist: hij gaat er de komende twee dagen alles aan doen om de Giro te winnen en dit gaat een heel moeilijk verhaal worden."

Solo niet voorzien

Froome demarreerde op de Finestre, een steile klim met een lang stuk onverharde weg. Dumoulin kon niet mee en besloot in de afdaling te wachten op versterking van andere renners. Dat bleek voer voor kritiek in de media. "Je kunt zeggen: achteraf had ik beter niet kunnen wachten. Met de kennis die ik op dat moment had, was het de beste beslissing. Ik had niet voorzien dat hij aan een solo van 75 kilometer ging beginnen..."

Zowel met de nederlaag in de Giro ("Er was er eentje beter, heel simpel") als met die in de Tour kan hij leven. Al kan hij zich nog steeds opwinden over de kritiek die er was op zijn ploeg, met name in de eerste Tourweek toen hij getroffen werd door materiaalpech.

Paniek

"Wat er misging, is dat ik net de kleinste man achter mij had, als enige. En de rest zat allemaal aan de andere kant of voor mij. Dat was gewoon niet goed. En de achtervolging liep ook totaal niet. (...) Maar wat heeft het nou voor zin om op dat moment te miepen over de ploeg die ik bij me had? Ik had een topploeg. We zijn gewoon in paniek geschoten en dat had niet gemoeten."

Op naar volgend jaar. Waar kan of moet hij zich nog in verbeteren? Explosiviteit om beter mee te kunnen doen in sprintjes om bonificatieseconden? "Nou, op Alpe d'Huez had ik een hele goede kans gehad als ik daar geen schakelfout had gemaakt. Ik denk dat ik daar voor een groteronderenner explosief genoeg was."

"Maar op het WK miste ik die explosiviteit wel. Dus het is wel een idee, als ik in de toekomst voor eendagskoersen zou willen gaan, dat ik op mijn explosiviteit zal moeten gaan trainen. Want dat is er wel een beetje afgegaan de afgelopen jaren."

Dumoulin geeft aan niet elk jaar twee rondes te willen rijden. En Sunweb heeft bij monde van manager Iwan Spekenbrink al duidelijk gemaakt alles op de Tour te willen zetten. "De keuze is nog niet gemaakt. Maar ik wil graag naar de Tour en de ploeg wil graag dat ik naar de Tour ga. Dus in principe zitten we daar op een lijn."

"De Tourzege staat ook wel op mijn bucketlist. Maar niet in zoverre dat ik mijn carrière niet geslaagd zou vinden als ik 'm niet win. Zover wil ik zeker niet gaan. Maar natuurlijk, ik ben er nu al heel dichtbij geweest. Ik ga er de komende jaren alles aan doen om 'm een keer te winnen."