'Glennis is nu groter dan elke andere Nederlandse artiest in Amerika'

• Etienne Verschuren

  redacteur Online

De finaleplaats van Glennis Grace in het programma America's Got Talent, verreweg het best bekeken programma van Amerika, doet vermoeden dat de Nederlandse zangeres in een min of meer toevallige triomftocht is beland. Maar het succes van Grace, geboren als Glenda Hulita Elisabeth Batta, is haar niet komen aanwaaien. Achter haar finaleplaats gaat een lange carrière schuil met successen, maar ook teleurstellingen.

De telefoon bij haar boekingskantoor staat roodgloeiend, zegt Ludo Voeten van Rocket Agency & Events. "Het aantal aanvragen voor Glennis Grace is verdubbeld ten opzichte van normaal. Vanwege de grotere vraag hebben we ook de prijs met zo'n 20 procent verhoogd." Omdat ze nu in de finale staat, heeft het kantoor zo'n elf optredens moeten afzeggen. Voeten is trots. "Ook toen niemand nog in haar geloofde waren wij haar boekingskantoor."

Grace groeide op in de Jordaan in Amsterdam. Daar zong ze in haar ouderlijk huis mee met liedjes van haar idool Whitney Houston. In 1994 won ze op 16-jarige leeftijd de Soundmixshow. Uiteraard als Whitney Houston, die als een rode draad door haar leven loopt. Platenlabel Dureco bood haar een contract aan en haar eerste single I'm Gonna Be Strong behaalde de dertiende plaats in de top 40. Een pijlsnelle weg naar de top leek ingezet.

Het liep anders. Haar eerste album Real Emotion (1995) werd geen succes. Ook in de jaren daarna wist Grace geen voet aan de grond te krijgen.

"Daarom is haar succes in Amerika nu zo mooi", zegt John van Katwijk. Tussen 2001 en 2005 was hij de manager van de zangeres, die toen in de twintig was. Als iemand weet hoe hard Grace ervoor heeft moeten werken dan is hij het. "Ik was manager van René Froger en Glennis zong mee op een van zijn albums. Ze had geen label en niemand wilde haar. Raar, want toen zong ze ook al de sterren van de hemel."

Van Katwijk wilde er alles aan doen om het talent dat hij zag succes te brengen. Hij verkocht zelfs zijn auto om het album Secrets of My Soul (2003) mogelijk te maken. "Ze zat zonder platenlabel en de bank financierde het niet. Ik had toen een vrij dure Mercedes. Die heb ik verkocht om het album te kunnen opnemen."

Ook dat album flopte. "Ze was verbitterd. Gefrustreerd dat het in Nederland niet lukte. Het was een eenzame strijd. Ik dacht: hoe kan dit? Een nummer als A Moment Like This is zo ontzettend goed en toch lukte het niet."

In 2005 kreeg Grace ineens dé kans op een doorbraak bij het grote publiek. "De TROS had een liedje voor het Songfestival, maar nog geen artiest. Toen hebben ze gevraagd of het misschien iets voor Glennis was."

Met het nummer My Impossible Dream blijft Grace in Kiev steken in de halve finale. Het betekende de druppel voor de samenwerking tussen Grace en Van Katwijk. "Er was aan beide kanten teleurstelling dat het maar niet lukte. We hadden het in meerdere landen geprobeerd. Bovendien werd ze zwanger."

Nieuw imago

In 2010 wordt Jitze de Raaff de manager van Grace. De klik was er meteen. "In een café in Amsterdam hebben we een paar uur zitten praten. Ook haar toenmalige vriend Moos was daarbij."

Hoe moest de carrière van Grace uit het slop worden getrokken? "Het gevoel bij haar was: het Songfestival is niet gelukt, maar ik heb nog steeds de droom om succesvol te worden." De Raaff raakte onder de indruk van het talent van Grace. "Maar ze had ook een enorme drive, en dat is de helft van wat nodig was om het doel te bereiken." Hij overtuigde haar vooral in het Nederlands te zingen, vanwege de grote internationale concurrentie.

Er moest wel een aantal dingen veranderen. Van het verbeteren van socialemedia-accounts en het maken van een website, tot het veranderen van haar kleding en kapsel. "Het was tijd voor iets nieuws om zo met haar Songfestival-imago af te rekenen. Ook hebben we met Fluitsma en Van Tijn producers gezocht die een goede naam hadden in de muziekwereld."

Doorbraak

De Raaff wilde het nieuwe imago onder de aandacht brengen van de media. "Ik heb maandenlang naar magazine Linda gebeld als er weer iets nieuws te melden was over Glennis. Maar ze zagen het niet zitten."

Totdat De Raaff ineens door de redactie werd gebeld. "Ze hadden een uitvaller voor het decembernummer van 2010. We moesten ineens binnen 24 uur beslissen of we wilden meedoen." Het leverde een pagina's lange fotoshoot op.

"Twee maanden later stond ze in het tv-programma De Beste Zangers van Nederland. Een gouden greep: het programma was acht weken op televisie en Glennis scoorde een enorme hit met het nummer Afscheid van Volumia!"

Met Afscheid behaalde Grace haar eerste nummer-1-hit en gouden plaat. "Hoewel ze op grote podia had gestaan, hebben we dat wel ervaren als haar grote doorbraak. Ineens werd ze aangekondigd als beste zangeres, in plaats van als iemand die ooit aan het Songfestival had meegedaan. Daarna kon ze niet meer normaal naar de Albert Heijn." In de jaren daarna won ze in totaal vier Buma NL Awards, de prijzen voor Nederlandse musici.

Grace was als zangeres gegroeid, zegt De Raaff. "De kleine littekens op haar hart gaven haar muziek nog meer overtuiging." Daarnaast kwam haar karakter haar goed van pas. "Ze is ook een Amsterdamse vechter. Op een positieve manier. Of ze nou ziek was of om 06.15 uur naar de radioshow van Edwin Evers moest: ze wilde altijd haar best doen. Ze weet heel goed wat ze wil en laat zich niet de kaas van het brood eten."

Die karaktertrek kwam ook naar boven tijdens een incident in 2011. Grace wordt in de Jordaan op straat geïnterviewd door AT5. Op dat moment rijdt een agressieve automobilist Grace van de sokken. Ze bijt hem in onvervalst Jordanees "klerelijer" toe, waarop de man uitstapt. Op zijn "Ik beuk je zo het ziekenhuis in", reageert ze: "Moet je kijken wat er met jou gebeurt. Toe dan, ik ben echt niet bang hoor."

Amerika

Het succes was in Nederland eindelijk bereikt, maar de droom om het in Amerika te maken, zette Grace nooit uit haar hoofd. Ze besloot te breken met haar label en kocht zelf vliegtickets om in de VS auditie te doen bij America's Got Talent. De rest is bekend: komende dinsdag staat ze in de finale en neemt ze het op tegen negen andere acts. Als ze wint, ontvangt ze een miljoen dollar en een platencontract.

"Eindelijk is ze waar ze hoort", zegt Van Katwijk, die er mogelijk bij is volgende week. "We hebben de laatste tijd weer veel contact. We deelden natuurlijk lange tijd een geheimpje: we wisten dat het erin zat. Het is voor haar een enorme triomf. Ze hebben haar altijd verweten dat ze te veel Amerikaans was. Te veel diva. Nu is ze groter dan welke Nederlandse artiest ooit in Amerika wat betreft naamsbekendheid. Onze plannen van vijftien jaar geleden zijn uitgekomen."