'Als ik een baan heb, schaam ik me er niet meer voor dat ik vluchteling ben'

• Marlou van den Broek

  redacteur Online

Langzaam druppelen ze binnen. De een in volledig pak, de ander meer casual. 26 vluchtelingen zijn afgekomen op een recruitmentdag van hotels voor statushouders die een baan zoeken. Ze schudden elkaar lachend de hand en wensen elkaar succes. Allemaal waren ze werkzaam in The Movement Hotel dat gevestigd is in de voormalige Bijlmerbajes. In september sluit het tijdelijke hotel.

De wervingsdag is een initiatief van Stichting Movement on the Ground. Nina Schmitz, directeur van de stichting, zegt dat er een tekort aan personeel is binnen de hotelbranche. "En een overschot aan nieuwkomers die graag aan het werk willen. Dit wilden we bij elkaar brengen", zegt Schmitz.

De dag begint met een cursus 'werken in Nederland'. Er wordt verteld dat een werkweek bestaat uit veertig uur, je meestal een pauze krijgt van een half uur en dat je op tijd moet zijn. Voor Waseem Zanpuaa, een sollicitant uit Syrië, is dit laatste niet meer dan normaal. "In Syrië zijn de regels zelfs veel stricter. Ze zijn daar niet zo aardig als hier. Daar schreeuwt de manager tegen je", zegt hij.

Zanpuaa is minder zenuwachtig dan hij had verwacht. "Ik ben nu anderhalf jaar in Nederland en dit wordt mijn allereerste baan hier. Ik heb mijn cv al naar meerdere bedrijven gestuurd, maar daar werd bijna nooit op in gegaan."

Nina Schmitz zegt dat deze dag is georganiseerd om de werknemers door te laten stromen van The Movement Hotel naar andere hotels. Ze vertelt dat het voor vluchtelingen nog vaak moeilijk is om een baan te vinden. Dit komt volgens haar bijvoorbeeld door hun taalbarrière, maar ook door trauma's die ze hebben opgelopen.

Khaled Al Betar, die ook gevlucht is uit Syrië, zegt dat hij erg onzeker was toen hij hier drie jaar geleden kwam. "Ik ben alles verloren. Ik heb de dood in de ogen gekeken op zee toen ik probeerde te vluchten. Het is zwaar om de moed dan bij elkaar te rapen om een baan te vinden in een onbekend land."

"Maar toen ik kon gaan werken in The Movement Hotel kreeg ik het idee dat ik ook in deze maatschappij paste. Het was een eerste stap naar een baan. Vandaag is de volgende stap", vertelt Al Betar. Het liefst zou hij werken in de IT, omdat hij altijd in deze branche heeft gewerkt. "Maar ik realiseer me dat dat niet meer gaat lukken. Ik heb geen tijd om hier in Nederland voor te studeren, want ik moet geld verdienen."

"Met woorden is niet te beschrijven hoe fantastisch ik het vind dat ik vandaag weer kan solliciteren", zegt Al Betar. "Ik kwam van niets naar iets. Het gaat stapje voor stapje, en wie weet kan ik binnen een hotel nog iets in de IT gaan doen."

Nina Schmitz zegt dat ze hoopt dat het hele team straks een baan heeft in de hotelbranche. "Buiten het team zijn er natuurlijk nog veel meer statushouders die geholpen kunnen worden aan een baan. Wij richten ons nu op de Amsterdamse hotelbranche, maar wie weet wordt ons volgende project een andere branche zodat we meer statushouders kunnen helpen."

Waseem Zanpuaa zegt aan het einde van zijn gesprekken dat ze goed zijn gegaan. "Ik wil niet weer in een ellendige situatie terecht komen zoals in Syrië. Als ik hier straks een baan heb, heb ik weer het gevoel dat ik nuttig ben. Dan hoef ik me niet meer te schamen als ik vertel dat ik een vluchteling ben. Dan kan ik zeggen dat ik actief ben, en ook belasting mag betalen."