'Foutje op een etiket kan voor mij fataal zijn'

Het broodje was met het verkeerde mes opengesneden, vermoedt Beatrijs Timmermans. Het bestek zal even eerder gebruikt zijn om een notenbroodje klaar te maken. Die minieme hoeveelheid was voldoende om in het ziekenhuis te belanden.

"Heel mijn huid werd knalrood, ging jeuken en deed pijn. Mijn zus zei: je moet nu naar het ziekenhuis. Ik werd de auto in gesleurd en werd gelijk geholpen."

Vanwege haar noten- en pinda-allergie let Timmermans goed op wat ze eet. Maar zelfs met voorverpakt eten gaat het geregeld fout, blijkt nu uit onderzoek: er wordt soms ten onrechte niet gewaarschuwd, of er wordt juist melding gemaakt van stoffen die niet terug te vinden zijn.

Timmermans wijst op een verpakking voor crackers. "In de bedrijfsruimte worden noten en pinda's verwerkt", staat er keurig vermeld. "Maar die crackers eet ik gewoon, want het staat tegenwoordig overal op vermeld."

"Ik heb er weinig aan of iets noten 'kan' bevatten. Je weet het nooit zeker. Hoe groot is die kans? Werd het gemaakt op dezelfde band? In dezelfde fabriek? Of op hetzelfde terrein? Dat weet je niet."

'Geen peil op te trekken'

"Voor patiënten zijn dit soort waarschuwingen eigenlijk van weinig waarde", concludeert onderzoeker Geert Houben. "Er is geen peil op te trekken. Het gebeurt met allerlei producten en met veel allergenen, noten, soja, pinda, melkeiwit."

Merel Hogendoorn uit Utrecht was een van de deelnemers aan het onderzoek. Zij kreeg een ernstige allergische reactie na het eten van een wrap met humus en gegrilde groenten. "Ik ben allergisch voor ei, melk, noten en pinda's", vertelt ze. "Maar die bestanddelen kwamen geen van alle voor in de ingrediëntenverklaring, dus ik dacht dat ik die wrap kon eten."

"In de trein op weg naar huis merkte ik meteen dat mijn tong ging prikken. Als kind noemde ik dat vroeger een 'zere tong'. Ik kreeg bultjes en dikke lippen. Een uur later was ik erg ziek. Ik was misselijk, had over mijn hele lichaam grote bulten, gekmakende jeuk en ik was heel benauwd."

Ze zette een epipen, een injectiespuit met adrenaline. "Die zorgt er eigenlijk vooral voor dat je tijd wint. Je hebt wat meer tijd om je andere medicijnen te nemen." Daarna nam ze antihistaminica om de allergie te remmen en ontstekingsremmer Prednison. "Nadat ik mijn medicijnen had ingenomen, ben ik naar de huisartsenpost gegaan, waar mijn vitale functies zijn gecontroleerd."

De juiste informatie is dus van levensbelang. "Als er iets verkeerds in zit, kan het voor mij fataal zijn", stelt Timmermans. "Je leeft met een risico. En omdat het om een eerste levensbehoefte gaat, word je daar constant mee geconfronteerd."