Barbara Bush overleden, matriarch van een Amerikaanse dynastie

Barbara Bush is op 92-jarige leeftijd overleden. Ze was de matriarch van een Amerikaanse politieke dynastie: de vrouw van de ene Amerikaanse president en de moeder van een andere.

Haar hele leven heeft Barbara Bush zich dienend opgesteld voor de grote liefde van haar leven, George Bush. De twee ontmoetten elkaar als tieners, enkele maanden voordat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog als gevechtspiloot werd uitgezonden naar Azië. Ze trouwden tijdens een verlof; zij was nog geen 20.

Hoewel ze beiden afkomstig waren uit de rijke elite van de Amerikaanse oostkust, besloot George carrière te maken in de opkomende olie-industrie van Texas. Barbara Bush volgde hem. Voordat ze decennia later het Witte Huis zouden betrekken, zouden ze 29 keer verhuizen, onder meer naar een piepklein huis waar ze de badkamer met twee prostituees moesten delen.

Omdat George vaak van huis was voor zijn werk, moest Barbara het huishouden met vijf kinderen draaiende houden. "Het was een moeilijke tijd", zei ze er later over. "Ik had het gevoel dat ik nooit meer plezier zou hebben. En ik moest leren omgaan met het feit dat George veel plezier had terwijl hij enthousiast zijn bedrijfje opbouwde en de wereld rondreisde."

In deze tijd had Barbara ook een vormende invloed op haar zoon, de latere president. Hij nam haar jovialiteit en directe vorm van humor over. Hij leek veel minder op zijn vader, die diplomatieker en doordachter was. "George W. was echt een zoon van zijn moeder", concludeerde The Washington Post in een profiel voor zijn verkiezing.

Het gezin werd het domein waar matriarch Barbara zou heersen. Haar bijnaam werd The Enforcer, de handhaver, omdat de kinderen de inschikkelijke George om hun vinger konden winden als hij thuis was.

In de beginjaren in Texas maakte het gezin ook een tragedie mee die Barbara de rest van haar leven zou meedragen: haar dochter Robin stierf op 3-jarige leeftijd aan leukemie. In die tijd kleurde haar haar wit, hoewel ze nog maar in de twintig was.

In 1966 begon een nieuwe fase in het leven van de Bushes, toen George voor Texas gekozen werd in het Huis van Afgevaardigden. Hij maakte snel carrière in de politiek, als VN-ambassadeur, CIA-directeur en vicepresident onder Ronald Reagan. In 1989 wist hij als eerste zittend vice-president in anderhalve eeuw tot president gekozen te worden.

Barbara voegde zich weer naar de rol die ze had te spelen voor haar man. Hoewel ze binnen de familie als ad rem bekendstond, wist ze wanneer ze in het openbaar verscheen te zwijgen. Ook liet ze het nooit doorschemeren als ze het oneens was met haar man, zoals over zijn strenge abortusbeleid. "Zodra je iets zegt als presidentsvrouw, haal je het nieuws. Die les heb ik snel geleerd."

Uitzondering was een uitval naar de Democratische vicepresidentskandidaat Geraldine Ferraro, die tijdens de verkiezingen van 1984 de Bushes wegzette als elitaire rijkaards. Barbara benadrukte dat Ferraro zelf ook rijk was en ze dus een kwalificatie voor haar had: "Ik kan het niet over mijn lippen krijgen, maar het rijmt op rich". Bush legde later uit dat ze witch had bedoeld, niet het meer kwetsende bitch.

Als vrouw van een politicus wilde ze haar kinderen het liefst de slangenkuil van de Amerikaanse politiek besparen. "Hij krijgt al onze vijanden en maar de helft van onze vrienden", waarschuwde ze haar zoon Jeb toen hij erover nadacht. George W. raadde ze expliciet af een gooi te doen naar het gouverneurschap van Texas.

Toch probeerden Jeb en George in de voetsporen van hun vader te treden. "Ik vond het maar niks. Welke moeder zou het willen?", analyseerde ze achteraf. "Je vindt het ook niet leuk als je kind in de jeugdcompetitie te horen krijgt dat hij slecht speelt. Je mag commentaar op mij hebben, maar van mijn kinderen blijf je af."

De omstreden verkiezingen van 2000 zullen haar in die overtuiging gesterkt hebben. Zoon George W. Bush kwam onder vuur te liggen door de zwaarbevochten verkiezingsuitslag op Al Gore. "Het was een vreselijke herfst. Een vreselijke herfst voor Amerika", verzuchtte ze. Nadat haar zoon het Witte Huis had verlaten, stelde ze dat ze er "not a darn thing" aan zou missen.

Hoewel ze als negentiger nog campagne voerde voor haar zoon Jeb toen hij presidentskandidaat was (en verzuchtte dat zijn tegenstander Trump het niveau omlaag haalde), hoefde haar familie voor haar geen dynastie te worden. "We moeten toch meer dan twee, drie families kunnen vinden in ons land? Belachelijk. De Kennedy's, de Clintons en de Bushes. Er zijn er toch wel meer? Ik ben niet zo arrogant om te denken dat alleen wij meetellen."