'Totaal ongeschikte Van Halst maakt er een puinhoop van'

"Nee, hoor. Wij degraderen niet. Daar zijn we te goed voor." Het is een gevaarlijke gedachte bij een ploeg in nood. Iedereen kan degraderen, ook clubs met een enorme staat van dienst. Dat bewijst het verleden wel.

Voor aanvang van het seizoen 1982/1983 heerste er groot optimisme in Enschede en omstreken: na de twaalfde plaats het jaar daarvoor zou FC Twente terugkeren aan de top van de vaderlandse competitie.

Onder leiding van ondernemer Ferry Fransen werd er flink geïnvesteerd. Met jongens als Martin Koopman, Rini Plasmans, Fred Rutten, Billy Ashcroft, Evert Bleuming, Manuel Sanchez Torres, Martien Vreijsen en Aad Kila stond er op papier een sterk elftal.

'Hier komen we wel uit'

"We begonnen het seizoen heel slecht", herinnert Kila zich. "Maar we bleven denken: hier komen we wel uit." De slechte start kostte coach Rob Groener in november 1982 de kop. De lossere Spitz Kohn werd zijn opvolger.

Met de twaalfde plaats in het bezit trokken de Enschedeërs halverwege de competitie naar Spanje voor een trainingskamp.

Volgens Vreijsen, toen een van de routiniers, ging het daar mis in de ploeg. "Spitz was compleet het gezag kwijt na die trip", weet Vreijsen nog.

"Na twee dagen pakten we zelf maar de ballen, omdat de coach nergens te vinden was. Hij was vooral de bloemetjes buiten aan het zetten en daarin sloeg hij door. Zo verloor hij ons respect."

Epi Drost haalt schoenen weer uit het vet

Ondertussen probeerde voorzitter Fransen met de aankoop van Jan Sørensen na de winterstop alsnog de weg naar boven te vinden. En assistent-trainer Epi Drost haalde op z'n 36ste zijn voetbalschoenen weer uit het vet.

"Maar het ging alleen maar slechter", zegt Kila, oud-middenvelder. "Sørensen is een van de beste spelers met wie ik heb gespeeld, maar het kwam er amper uit. Toen kwam er onvrede binnen de groep en binnen de club."

Vlak voor het einde kwam er onverwachts toch een eindsprint van de Tukkers. Kila: "Het geloof was weer helemaal terug. Totdat we de voorlaatste wedstrijd met 6-1 verloren bij FC Groningen."

Op de laatste speeldag werd weliswaar gewonnen van Zwolle, maar omdat Helmond Sport een punt pakte tegen Haarlem was de degradatie, de eerste en laatste uit de clubgeschiedenis, een feit. "Nog altijd onvoorstelbaar", concludeert Kila 35 jaar later.

Er ligt natuurlijk een vergelijking met het huidige seizoen van FC Twente. Met nog zeven duels te gaan, wordt het steeds benauwder in Enschede. Het elftal van Gertjan Verbeek staat zeventiende, op acht punten van de veilige plaats vijftien.

Met spelers als Oussama Assaidi, Adam Maher, Mounir El Hamdaoui en Adnane Tighadouini wordt Twente veel kwaliteit toegedicht en hoger ingeschat dan de andere degradatiekandidaten. Toch is het vijf voor twaalf in Enschede.

'De leiding faalt'

Oud-speler Vreijsen weet wel waar het aan ligt. "De leiding faalt compleet", stelt hij. "Het blijkt nu wel dat Jan van Halst totaal ongeschikt is als directeur. Hij weet het goed uit te leggen op een computer, maar maakt er nu een grote puinhoop van."

"En de capaciteiten van Verbeek worden overschat. Hij wordt vaak een ruwe bolster, blanke pit genoemd. Da's leuk en aardig, maar het is onderhand wel uitgewerkt. Van Halst is verantwoordelijk voor zijn aanstelling. Hij moet zijn conclusies trekken, dat zou het beste zijn. Van Halst van het podium af en rust in de tent", aldus Vreijsen.

Meteen terug

Overigens keerde het Twente van het seizoen '82/'83 na een sterk jaar in de eerste divisie - onder leiding van Fritz Korbach - direct terug op het hoogste niveau.

Vreijsen: "Dat was het meest fantastische jaar dat ik ooit gespeeld heb. Na twintig minuten stonden we al met twee, drie nul voor en konden we plannen waar we die avond op stap zouden gaan. Verbeek mag de veters van Korbach niet eens strikken."