Dood in Deense onderzeeboot: seksueel motief of ongeluk?
Wat speelde zich precies af aan boord van de onderzeeboot Nautilus, nadat de Zweedse journaliste Kim Wall aan boord was gestapt en ze uiteindelijk door de Deense uitvinder Peter Madsen in stukken werd gezaagd? En wie is deze Peter Madsen, die de afgelopen jaren internationaal werd geroemd vanwege zijn zelfgebouwde onderzeeboten en raketten?
Zo'n 100 journalisten uit veertien landen zijn vandaag aanwezig bij de eerste zitting van de rechtszaak tegen de Deense uitvinder, die wordt aangeklaagd voor marteling en de moord op de Zweedse journaliste.
Er zijn de beelden van zijn vertrek uit Kopenhagen: een stralende Kim Wall die op een mooie zomeravond in augustus samen met uitvinder Peter Madsen op de toren van de onderzeeboot Nautilus staat. Het is windstil, de lucht is goudkleurig en er zijn veel boten die op het rimpelloze water dobberen.
Denen op boten zwaaien enthousiast naar de twee en maken foto's van de Nautilus. Wall wordt eveneens uitgezwaaid door haar partner en vrienden. De Zweedse journaliste zou die avond samen met haar vriend een afscheidsfeest geven, voordat de twee naar China vertrekken waar ze zich willen vestigen. Na het vertrek krijgt Walls vriend nog berichtjes, waaruit op te maken is dat alles goed gaat.
Eén van de laatste schippers die de Zweedse journaliste en de Deense uitvinder die avond zien is een Deense vader met zijn zoontje. Ook hij zwaait vanaf zijn boot naar de twee op de toren en maakt een foto. Daarna wordt het stil en hoort Walls vriend niets meer. Om 01.43 uur slaat hij alarm en begint een grote zoektocht met helikopters en boten.
Kim Wall - EPA
De Nautilus van uitvinder Peter Madsen - EPA
De Deense politie onderzoekt de onderzeeër van Madsen - EPA
Deense politie zoekt Kim Wall - EPA
De verdwenen journaliste Kim Wall - EPA
Duikers zoeken naar de ledematen van Kim Wall
De volgende ochtend krijgt de politie eindelijk contact met Madsen, die via de noodradio vertelt dat hij technische problemen heeft. Madsen springt in het water, waarna zijn onderzeeboot binnen een halve minuut op de bodem van de zee ligt. Vervolgens wordt hij door schippers op een motorboot uit het water gehaald.
Dan zijn er de beelden van Madsens thuiskomst, het moment waarop duidelijk wordt dat de Zweedse journaliste ontbreekt. Madsen stapt aan wal in zijn groene overal en steekt zijn duim op naar journalisten die op de kade staan. Nonchalant praat hij met agenten over de Zweedse journaliste. Hij heeft geen idee waar ze is. Haar gegevens staan in mijn mobiele telefoon, die op de bodem van de zee ligt, vertelt hij. Niemand heeft op dat moment door dat er bloedspetters op zijn overall zitten.
'Een ongeluk'
Bij aankomst aan wal vertelde Madsen dat hij de Zweedse journaliste de avond ervoor aan de kade had afgezet. Tijdens het verhoor kwam hij met een nieuwe verklaring: er was een vreselijk ongeluk gebeurd, toen de twee op weg naar het dek waren. Madsen had het 70 kilo zware luik uit zijn handen laten glippen en op het hoofd van Wall laten vallen, die daarbij overleed.
In paniek besloot Madsen haar uiteindelijk een zeemansgraf te geven en haar lichaam overboord te gooien. Die verklaring hield stand totdat de romp van de journaliste aan de kust aanspoelde. Madsen paste zijn verklaring opnieuw aan en gaf toe dat hij het lichaam in stukken had gezaagd.
Nadat het hoofd werd gevonden en uit forensisch onderzoek bleek dat er geen sprake van schedelbreuk was, veranderde Peter Madsen zijn verklaring voor de vierde keer: terwijl hij zelf op het dek stond, was Wall in de onderzeeboot door een koolmonoxidevergiftiging overleden, zo luidt zijn laatste verklaring.
Geslepen schroevendraaiers en een mes
De Deense aanklager heeft een hele andere uitleg: hij is ervan overtuigd dat Madsen de Zweedse journaliste op gruwelijke wijze heeft gemarteld en haar vervolgens heeft vermoord. Volgens de aanklager had Madsen een seksueel motief en nam hij een touw, geslepen schroevendraaiers en een mes mee om Wall vast te binden en haar veertien keer in en rondom haar geslachtsdeel steken.
Ook nam hij volgens de aanklager een zaag mee om haar lichaam in stukken te kunnen snijden. Metalen buizen dienden om de lichaamsdelen te verzwaren, in de hoop dat ze op de bodem van de zee zouden blijven liggen. Als dat laatste was gebeurd, zou het moeilijk voor de aanklager zijn geweest om de Deense uitvinder voor moord aan te klagen. Want: geen lichaam, geen moord.
Het blijft de vraag wat zich precies op de onderzeeboot heeft afgespeeld. Dat moet de komende twaalf rechtszittingen duidelijk worden. De rechter doet op 25 april uitspraak.
