Diehard Oranje-supporters tevreden, maar wel flink wat euro's lichter
Het zijn er deze Spelen misschien wat minder dan tijdens Olympische Spelen dichter bij huis, maar op de tribunes van de Olympic Oval in Gangneung zag je ze iedere schaatswedstrijd zitten: de Oranje-supporters. De fans die voor een paar wedstrijden invliegen, maar ook de doorgewinterde schaatsliefhebbers die iedere Winterspelen van de partij zijn. De groep van zo'n dertig mannen en vrouwen kennen elkaar inmiddels goed, want ze zijn er altijd.
Giel van Nuland (57) is er zo een. Hij gaat al sinds de Olympische Spelen in Sarajevo in 1984. In eerste instantie alleen naar de Winterspelen, maar de laatste paar edities ook naar de Zomerspelen. Van Nuland is al de hele wereld over geweest. Dit is de tiende keer dat hij erbij is (met op zijn hoofd een bontmuts die al negen edities meegaat).
Hij is te herkennen aan de vlaggen die hij in zijn muts steekt. "Ik wissel mijn vlaggen iedere dag, ja."
De 57-jarige Fons Overdijk zit vandaag naast hem. Ze kennen elkaar van het schaatscircuit. Voor hem is het de achtste keer dat hij erbij is. De eerste keer was in Albertville in 1992. "De resultaten vielen toen tegen, het weer was wisselvallig en beïnvloedde de wedstrijden. Maar als je eraan verslingerd bent geraakt blijf je gaan."
Voor de sporters is het heel belangrijk, gaat Overdijk verder. "Je merkt dat dit de wedstrijden zijn waar ze zo lang voor trainen. Schaatsers zijn voor mij passanten. Ik heb er al heel wat zien komen en gaan. De grootste verrassingen blijven je het meeste bij. Gerard van Velde in 2002 in Salt Lake City, Bob de Jong in 2006, Marianne Timmer in Nagano."
Dicht bij Giel zitten Jan (76) en Aad (79). Ze zijn al 35 jaar dikke vrienden. Zij waren er in Albertville ook voor het eerst bij zegt Jan: "We zijn chauvinistisch, dus we willen dat een Hollander wint, maar als een ander wint is het ook mooi. Die heeft er ook vier jaar hard voor gewerkt."
Evert (57) en Jeanine (59) zijn de groentjes van het stel. Het is 'pas' hun vierde keer, maar ze zijn dolenthousiast. "De mooiste Spelen waren die van Sotsji, maar deze waren ook heel leuk." Deze staat op nummer twee, volgens Jeanine.
Evert vult haar aan: "We zijn alleen naar het schaatsen geweest. Toen we de eerste keer gingen was het niet zo ver weg, in Europa. Het was een keer wat anders dan naar Thialf. Daarna zijn we naar Vancouver geweest en sindsdien hebben we het te pakken."
Voor opperveteraan Giel van Nuland blijven de spelen van 1988 het mooist. Yvonne van Gennip pakte drie keer goud tegen de Oost-Duitse dames die torenhoog favoriet waren. "Maar ook het goud van Marianne Timmer en Gianni Romme in Nagano heb ik meegemaakt. Of Jochem Uytdehaage in 2002 in Salt Lake City met twee keer goud. Ik heb zelfs nog Yep Kramer in 1984 aangemoedigd, de vader van Sven."
Voor hem waren dit mooie Spelen die in zijn top-10 terechtkomen. "Qua organisatie, de vriendelijke mensen en het weer. Je voelt je echt te gast. Het meest bijzondere vond ik het goud van Suzanne Schulting. Daar was ik ook bij. Esmee Visser verraste mij het meest. Zo'n jong meisje dat vanuit het niets dan in een keer wint. Dat maakt het leuk en spannend."
Fons sluit zich daarbij aan. "De grootste verrassing was die van shorttrackster Suzanne Schulting, maar ook Esmee Visser op de 5 kilometer. Ik was ook bij het afgelopen EK. Daar won ze de 3 kilometer. Ik dacht toen al: dat kan wel eens een verrassing gaan worden, maar dan moet ze het toch nog even doen."
Alle fans zijn het erover eens dat dit een van de leukste en mooiste Spelen waren. Jeanine: "Ja. Geweldige Koreanen en volle stadions. Dat hebben we bij de Winterspelen nog nooit meegemaakt. Wereldgasten. Heel lief."
Dure Winterspelen en teleurstelling
De bezoeken aan de Winterspelen lopen overigens wel in de papieren. Aad en Jan hebben bijvoorbeeld voor tickets voor de 1000 meter 180 euro per persoon betaald. "Het is wel vrij prijzig, maar het is maar een keer in de vier jaar. We betalen nu ongeveer 115 euro per ticket. We gaan naar alle 14 schaatsafstanden dus dat zijn 28 kaartjes in totaal", vertelt Evert.
Over de grootste teleurstelling hoeven ze allemaal niet lang na te denken. Daar zijn ze het unaniem over eens: de mislukte 10 kilometer van Sven Kramer. "Drie keer gebeurt het niet terwijl hij de beste tienkilometerschaatser ooit is. Ook de bronzen medaille van de mannen achtervolgingsploeg viel tegen", zegt Fons. Giel knikt instemmend: "Ik had het Kramer zo gegund."
De supporters reizen vandaag en morgen weer naar huis. Ze hebben vier jaar om te sparen voor de volgende Olympische Winterspelen in Peking. Evert: "Ik zei wel: dit was de laatste keer, maar als we gezond blijven gaan we over vier jaar gewoon weer."
