Teleurstelling om vrijspraak Poch: 'Hij had levenslang moeten krijgen'

De Nederlands-Argentijnse ex-piloot Julio Poch werd gisteren vrijgesproken van het uitvoeren van dodenvluchten tijdens het juntabewind. Maar ook 53 andere verdachten hoorden hun vonnis in het ESMA-proces, vernoemd naar de marineschool die eind jaren zeventig dienstdeed als martelcentrum van de Argentijnse junta.

Die periode heeft enorm veel impact gehad op de Argentijnse samenleving. Veel families verloren hun geliefden of raakten vrienden kwijt. Er had zich tijdens de uitspraak dan ook een grote menigte voor de rechtbank verzameld in Buenos Aires.

Geklap en gejuich

Een paar honderd slachtoffers, nabestaanden en vertegenwoordigers van mensenrechtenorganisaties staan op het plein voor het tribunaal. Ze kunnen de uitspraak volgen op een groot scherm. Bij elke veroordeling tot levenslang klinkt buiten geklap en gejuich.

Verslaggever Mattijs van de Wiel is er ook. Hij hoort hoe ze roepen dat ze de militairen van die tijd voor altijd zullen blijven opjagen. "Waar ze ook heen gaan. Net zoals we dat bij de nazi's destijds deden", zeggen ze.

Als Poch wordt vrijgesproken, klinkt teleurstelling bij de menigte, al kennen veel mensen Poch niet; hij was geen hoofdverdachte.

Maar enkelen kennen zijn zaak wel. Zoals Francisco. Hij verloor veertig jaar geleden zijn ouders die spoorloos verdwenen. "Het is een drama dat Poch is vrijgesproken", zegt Francisco tegen Van de Wiel. Volgens hem is er voldoende bewijs dat Poch betrokken was bij de dodenvluchten. "Hij zou levenslang moeten krijgen."

Lourdes van 29 kent Poch vaag. Zij verloor een tante tijdens het junta-tijdperk. "Hij is toch piloot van dodenvluchten geweest? Vreselijk dat hij is vrijgesproken."

Zij is ervan overtuigd dat Poch schuldig is. "Geen twijfel. Er zijn getuigenverklaringen, maar dat is dus onvoldoende."

Lourdes heeft een groot vel bij zich met daarop de foto's van alle 54 verdachten. Lourdes schrijft bij de foto's de straf op als die wordt uitgesproken. "Gerechtigheid komt 41 jaar na dato laat", zegt ze. "De misdaden zijn na al die tijd moeilijk te bewijzen."

Helemaal vooraan in de menigte, in een afgezet vak, zitten de dwaze moeders. Onder hen schrijfster Taty Almeida. Ze is het met veel vonnissen oneens. Julio Poch kent ze niet. Maar toch vindt ze dat hij veroordeeld had moeten worden.

Almeida: "Hij is een van de aangeklaagden, dus zou hij in de gevangenis moeten blijven." Toch is ze blij dat het proces tot een goed einde is gebracht.