Marijne hervindt hockeygeluk en heeft weer kriebels in India
Na zijn plotselinge en pijnlijke ontslag als bondscoach van de Nederlandse hockeyvrouwen eind 2015 werd het stil rond Sjoerd Marijne. Hij nam ruim een jaar de tijd om in alle rust te herstellen van die dreun en vond begin 2017 de uitdaging en de energie om weer aan de slag te gaan. Hij werd bondscoach van de vrouwen van India.
Het is zijn kans op eerherstel, al voelt het voor Marijne niet zo. "Nee, het spreekt mij vooral aan om met de nummer twaalf van de wereld te proberen de stap naar de top-acht te maken. Daar kreeg ik een kriebel van die ik een tijd niet heb gevoeld."
'Verbaas je niet, verwonder je slechts'
Een uitdaging is het zeker, want zaken die voor trainers in Nederland vanzelfsprekend zijn, zijn dat in India allerminst. Marijne heeft zichzelf al snel aangeleerd om zich daar niet druk om te maken.
"Sommige dingen moet je voor lief nemen, want die gaan echt niet veranderen. Roelant Oltmans werkt al langer bij de Indiase hockeybond en hij gaf me bij aankomst één tip: verbaas je niet, verwonder je slechts."
En dat doet Marijne iedere dag weer. Over al die mensen die met hem meebepalen welke speelsters er geselecteerd worden, over alle belangen die er dan meespelen en over de werkwijze van sommige journalisten.
"Op mijn derde werkdag las ik ineens in de krant dat ik een enorme blunder zou hebben begaan omdat ik in mijn eerste wedstrijd maar tien speelsters had opgesteld in plaats van elf, maar dat was natuurlijk niet echt gebeurd", aldus Marijne.
"Later begreep ik dat die journalist niet blij was omdat hij voor de wedstrijd geen thee had gekregen. Kennelijk werkt het dan op deze manier."
Niet alleen de samenwerking met de pers is anders dan Marijne gewend is, dat geldt ook voor de omgang met de speelsters. "Er is veel meer afstand dan in Nederland."
"Ze zijn heel beleefd. Ze zeggen steeds 'yes sir', en zullen niet zo snel iets vragen. Al komt dat ook door de taalbarrière, want er zijn er maar weinig die Engels spreken."
Zo riep Marijne eens tijdens een wedstrijd dat de speelsters dieper moesten staan en meer druk moesten zetten: 'push-up'. Maar één international begreep iets anders: ze ging op de grond liggen om een serie borstspieroefeningen te doen.
Zo valt er nog veel winst te boeken voor India. Aan Marijne de taak om dat voor elkaar te krijgen. "Ze denken nu als nummer twaalf van de wereld en ik probeer dat te veranderen, want zolang je als nummer twaalf denkt, kom je nooit verder."
Het is dezelfde mentaliteit als waarmee hij uiteindelijk ook de moeilijke fase na het ontslag achter zich heeft kunnen laten. En dat het achter hem ligt, dat houdt de Bosschenaar graag zo. Erop terugkijken doet hij liever niet.
'Waarheid over mijn ontslag ligt toch iets anders'
Anders dan sommigen vermoeden, koestert Marijne bovendien geen rancune jegens de Oranje-internationals die hem destijds gewipt zouden hebben.
"Ik neem die dames niet zo heel veel kwalijk. Dat denkt iedereen wel, maar de waarheid ligt toch iets anders. In de toekomst kom ik daar nog wel eens op terug en misschien schrijf ik ooit nog een boek, maar nu richt ik me liever op waar ik gelukkig van word: India."
Met dat land hoopt Marijne voor elkaar te krijgen, wat hem als bondscoach van Nederland niet lukte: deelname aan de Olympische Spelen. "Zo luidt de officiële doelstelling ja, maar voor mij is dat geen doel meer op zichzelf. Die Spelen zijn voor mij niet meer heilig."
