Tour de Frank: een erotisch wildwestverhaal over Beat Breu

Schrijver en wielerliefhebber Frank Heinen portretteert voor Radio Tour de France iedere dag een vergeten renner uit het peloton. Vandaag: Beat Breu.

Als kind wilde Beat Breu het liefst clown worden. Hij werd postbode. Iedere dag reed hij met twee postzakken door de straten van Sankt Gallen, op zoek naar records die niemand voor hem had gevestigd en niemand na hem zou willen breken.

Plots werd hij profrenner, dat zou hij zestien jaar blijven. Het hoogtepunt van zijn carrière zijn twee ritzeges in bergritten van de Tour en een zesde plaats in het eindklassement in 1982.

Na zijn carrière werd hij geen ploegleider of wielersponsor, dat was niks voor hem. Breu werd alsnog clown. Hij begon succesvol, omdat hij nu eenmaal oud-wielrenner Beat Breu is. Maar toen zijn repertoire beperkt bleek, bleven de zalen leeg.

In het schnabbelcircuit werd hij een moppentapper van de onderste plank. Zijn laatste optreden vond plaats op de activiteitenmiddag van een bejaardenhuis. De senioren weigerden hun kaartspel te onderbreken voor de grappen van de oud-renner.

Een paar maanden later haalde Breu de krant met een nieuw avontuur. Hij begon een erotische wildwestbar met zijn echtgenote Karin. Longhorn City heette de bar. Na een jaar sloot de zaak zijn deuren, in de buurt van de Bodensee bleek weinig animo voor wildwestseks.

Giftig schoonmaakmiddel

Alles stress maakte een hartoperatie noodzakelijk. Hij raakte bovendien in een depressie en scheidde van Karin. Ook het huwelijk met zijn tweede vrouw Heide liep op de klippen.

Opeens maakte Breu een comeback in het peloton, mede dankzij het wondermiddel H2O Hoch 3 van de firma Sunway Water. Breu reed een paar veldritten, koerste op de baan en won zelfs een keer, maar lang duurde het allemaal niet. Nader onderzoek wees uit dat H2O Hoch 3 een giftig schoonmaakmiddel is.