Sterf je op de top, dan blijf je er voor altijd

Je zou het een ongeschreven regel kunnen noemen: wie sterft op de top, blijft daar. Ook al komt het steeds vaker voor dat Nepalese sjerpa's worden ingehuurd om de lichamen van omgekomen alpinisten te bergen, meestal wordt een dergelijke operatie te gevaarlijk gevonden.

In de loop der jaren stierven zo'n 200 mensen op de Mount Everest. Velen van hen liggen er nu nog. Wie de berg dezer dagen probeert te beklimmen, komt langs de route minstens tien diepgevroren lichamen tegen.

Vanwege de extreme kou verkeren die lichamen vaak in goede staat. Zo werden in 1999 de stoffelijke overschotten van George Mallory relatief intact teruggevonden, en dat terwijl de befaamde bergbeklimmer al in 1924 was verongelukt.

De verwachting is dat door de klimaatverandering de komende jaren meer lichamen zullen worden teruggevonden. Ook op grote hoogte wordt de sneeuwlaag langzaam dunner.

Met gevaar voor eigen leven

Toch hebben niet alle nabestaanden er vrede mee als hun dierbaren voor altijd in hun diepvriesgraf moeten blijven. Zo besloot Oostenrijker Georg Kronthaler in 2008 het lichaam van zijn twee jaar eerder overleden broer Markus op te gaan halen. Markus bereikte de top, maakte daar een foto, maar stierf korte tijd later aan uitputtingsverschijnselen.

Ondanks het gevaar slaagde de missie van Georg. Het lichaam van zijn broer keerde terug naar Oostenrijk en werd daar gecremeerd. Nooit eerder was het gelukt een lichaam dat zich op zo'n grote hoogte bevond te bergen.

Die overwinning op de elementen leidde tot navolging, ook al kwam het nog maar zelden voor dat familieleden hun leven waagden. In 2010 vonden sjerpa's het lichaam van Gianni Goltz, een Zwitserse documentairemaker en alpinist. Zijn lichaam werd aan de voet van de berg gecremeerd.