Het leed van Leicester verklaart de honger naar succes

Leicester City verovert menig voetbalhart, maar als er boven het King Power Stadium al een roze wolk hangt, dan staan de spelers en stafleden zelf vooralsnog stevig met de voeten op de grond. Zonder uitzondering legden de hoofdpersonen van dit verhaal een lijdensweg af.

Met nog vijf wedstrijden te gaan staat koploper Leicester zeven punten voor op naaste belager Tottenham Hotspur. Vandaag, wanneer het duel tegen West Ham United op het programma staat, kan het elftal van Claudio Ranieri weer een belangrijke stap zetten op weg naar een sensationeel kampioenschap.

Het succes is de spelers van Leicester City bepaald niet komen aanwaaien. Het tranendal van de helden van nu in een notendop: teleurstelling, tragiek en de beloning voor onverzettelijkheid in elf hoofdstukken.

Doelman: Kasper Schmeichel

Kasper Schmeichel stond in 2011 net een jaar onder de lat bij Leeds United. Aan het eind van het seizoen ging Leeds met Leicester rond de tafel over de verkoop van de doelman. De onderhandelingen liepen nog toen Leeds-manager Simon Grayson (voormalig captain van Leicester) liet optekenen dat Schmeichel verkocht was wegens gebrek aan kwaliteit. Tegen Kasper zei Grayson: you are on your bike because you are not good enough.

Schmeichel was diep teleurgesteld over zijn gedwongen vertrek. Vier jaar later is er voor hem genoegdoening, nu hij zich de onbetwiste keeper van koploper Leicester City mag noemen.

Rechtsachter: Danny Simpson

Danny Simpson doorliep alle echelons van de jeugdopleiding van Manchester United, maar maakte nooit zijn opwachting in het eerste. Hij werd te licht bevonden en kwam na enkele omzwervingen via Newcastle bij Queens Park Rangers terecht. Daar speelde hij in 2013 alle wedstrijden in het eerste.

Toen QPR naar de Premier League promoveerde, werd Simpson verkocht aan Leicester, dat toen nog in het Championship - het een-na-hoogste niveau in Engeland - uitkwam. Volgens QPR zou Simpson het Premier League-niveau niet aankunnen.

Centraal verdediger: Wes Morgan

Wes Morgan groeide op in de sloppenwijken van Nottingham. Hij werd omringd door een milieu dat van drugs en geweld aan elkaar hing. Terwijl vrienden achter de tralies verdwenen, zocht Morgan zijn heil op het voetbalveld. Hij speelde voor Notts County, maar toen Morgan vijftien jaar was, liet de club hem gaan.

Notts County achtte Morgan niet goed genoeg voor professioneel voetbal. Morgan had in de schemerzone van de samenleving kunnen verdwijnen, maar in plaats daarvan ging hij nog harder trainen. Op zijn zeventiende werd hij geselecteerd door Nottingham Forest. Tien jaar later, in 2012, vertrok hij naar Leicester.

Centraal verdediger: Robert Huth

De Duitser Robert Huth werd op zijn zeventiende door Chelsea naar Engeland gehaald. Uitgerekend onder coach Claudio Ranieri, inmiddels keurmeester bij Leicester, moest Huth tussen verdedigers als John Terry en Ricardo Carvalho een basisplek in de defensie zien te veroveren. Dat lukte begrijpelijkerwijs niet.

Chelsea bemachtigde tweemaal het kampioenschap in de Premier League in de jaren dat Huth deel uitmaakte van de selectie. De Duitser kwam echter nauwelijks aan spelen toe. In 2006 vertrok hij met de staart tussen de benen naar Middlesbrough, waarna hij via Stoke City in 2015 naar Leicester verkaste.

Linker verdediger: Christian Fuchs

Christian Fuchs speelde vier jaar voor Schalke 04. Toen zijn contract in 2015 afliep, mocht hij transfervrij vertrekken. Geen enkele grote club meldde zich. Bij gebrek aan andere opties vertrok hij naar Leicester.

De familie van de Oostenrijker leeft in Manhattan, Amerika. Hij ziet zijn vrouw en kinderen slechts eens per maand. Ondertussen is Fuchs de nodige tijd kwijt met het onderhouden van een eigen social media-kanaal No Fuchs Given.

Linker middenvelder: Marc Albrighton

Marc Albrighton was van jongs af aan Aston Villa-fan. Op zijn achtste werd hij opgenomen in de jeugdopleiding van de club. Hij doorliep alle lagen van de jeugd en maakte in 2009 zijn opwachting in de hoofdmacht van The Villans.

Coach Paul Lambert verzekerde Albrighton er in 2014 van dat zijn contract zou worden verlengd. Maar hij hoorde niets meer van de club en tekende in november 2015 transfervrij voor Leicester. Van Paul Lambert heeft Albrighton tot op de dag van vandaag niets vernomen.

Centrale middenvelder: N’Golo Kanté

N’Golo Kanté kwam in zijn jeugd nooit in het vizier bij professionele voetbalclubs, omdat de 1,69 meter lange Fransman te klein werd bevonden. Kanté genoot zijn opleiding bij het niet-professionele Suresnes. Pas op 19-jarige leeftijd kreeg hij zijn eerste contract.

In 2010 verkaste hij naar Boulogne. Drie jaar geleden speelde hij nog voor de club die uitkomt in de derde divisie van het Franse voetbal. In 2015 werd hij opgenomen in de gelederen van Leicester.

Centrale middenvelder: Danny Drinkwater

Danny Drinkwater was groot fan van Manchester United en doorliep vanaf zijn negende alle jeugdteams. Het was zijn droom om in het eerste van The Red Devils uit te komen. De enige keer dat hij werd geselecteerd voor het eerste elftal, bleef hij echter negentig minuten op de bank.

De volgende drie jaar werd hij aan vier clubs verhuurd en in 2012 werd Drinkwater gecontracteerd door Leicester. Naar eigen zeggen was het heartbreaking om Manchester United te verlaten. Het was hem niet gelukt zijn droom te verwezenlijken.

Rechtsmidden: Riyad Mahrez

Riyad Mahrez groeide op in Sarcelles, even ten noorden van Parijs. In het Parijse straatleven leerde hij voetballen, maar als speler van AAS Sarcelles kon Mahrez niet rekenen op belangstelling van serieuze clubs. Scouts vonden hem te iel: hij zou fysiek niet tegen professioneel voetbal bestand zijn. Pas op zijn negentiende werd hem een contract aangeboden bij het kleine Quimper, dat in de vierde divisie speelt.

In 2010 vertrok hij naar Le Havre. Toen Leicester in 2014 belangstelling toonde, werd Mahrez afgeraden de overstap te maken. De zware Engelse competitie zou hij niet aankunnen: you will get killed in English football, vertelden ze hem. Toen hij toch besloot de gok te nemen, liet Le Havre hem voor 400.000 pond gaan.

Aanvaller: Leonardo Ulloa

Shinji Okazaki is een vaste kracht in de formatie van coach Claudio Ranieri, maar de loopbaan van de honderdvoudig Japans international verloopt niet tragisch genoeg voor opname in dit elftal. Vaste invaller Leonardo Ulloa voldoet wel aan deze voorwaarde. De Argentijn liet op zijn vijftiende huis en haard ruim duizend kilometer achter zich om zijn droom na te jagen: professioneel voetballer worden in Buenos Aires.

In de Argentijnse hoofdstad had Ulloa het persoonlijk moeilijk, maar via voetbalavonturen bij vier verschillende clubs werd zijn werken beloond: hij kon (in 2008) de overstap maken naar Europees voetbal.

In 2013 katapulteerde Brighton & Hove Albion hem in het Engelse voetbal. Destijds stond Nigel Pearson aan het roer bij Leicester. Na het seizoen 2013-2014 vroeg Pearson zijn verdedigers wie het afgelopen seizoen de moeilijkst te verdedigen aanvaller was geweest. Ulloa stapte enkele maanden later over naar Leicester.

Aanvaller: Jamie Vardy

Toen Jamie Vardy zestien jaar was, werd hij afgewezen door Sheffield Wednesday. Ze vonden hem niet goed genoeg. Bovendien was hij 'te klein'. Vardy stopte met voetbal en ging werken in een carbonfabriek. Via het voetballen in parken met vrienden pikte een lokale club hem weer op. Vervolgens ging hij spelen voor Stocksbridge Park Steels, waar hij dertig pond per week verdiende.

In 2010 vertrok hij voor 15.000 pond naar Halifax Town en in 2011 nam Fleetwood Town hem voor 250.000 pond over. In 2012 volgde de stap naar Leicester, voor een miljoen pond. Inmiddels is hij tweede op de topscorerslijst van de Premier League, staan er zes interlands achter zijn naam en is hij vrijwel zeker van deelname aan het EK met Engeland.