Op de luchthaven: paniek, paniek en nog eens paniek
Journalist Dennis Kranenburg en zijn vriendin waren net binnen bij vliegveld Zaventem toen de eerste explosie door de vertrekhal van Brussels Airport dreunde. Ze hadden geluk, iets eerder waren ze vlak bij de plek van de knal geweest.
"We wilden net in de rij gaan staan om in te checken. Ik draai me om en zie op 30, 40 meter afstand een enorme lichtflits", vertelt Kranenburg tegen de NOS. "Stukken plafond kwamen naar beneden, mensen begonnen te rennen, te gillen en probeerden in paniek weg te komen."
'Mensen gereanimeerd'
Kranenburg probeerde juist rustig te blijven, totdat er nog een explosie klonk. "Toen dachten we: we moeten nu als een speer wegwezen. We hebben de koffers gepakt en zijn een gang ingerend. We zagen luchthavenpersoneel en kwamen in een afgesloten kantoorruimte waar je normaal niet kan komen. We hebben de deur gebarricadeerd met een heel grote kast en toen zijn we blijven wachten."
Even later werd er geklopt. "We schrokken, want je weet niet wie er voor de deur staat." Het was luchthavenpersoneel dat de reizigers kwam evacueren. "We zijn die ruimte uitgegaan en weer door de vertrekhal gelopen. Er hing een penetrante geur. Er lagen gewonden op de grond, mensen werden gereanimeerd, we moesten over ze heen stappen en zijn naar buiten geleid. Nu staan we naast een landingsbaan."
Hanneke Ton stond in de rij om in te checken op het moment van de explosies. "Ineens was er een harde knal en kwam er een vuurzee over me heen." Ton viel op de grond. "Het was een chaos, ik hoorde niks en ik zocht naar degene met wie ik in de rij stond. Gelukkig vonden wel elkaar snel."
Toen ze eenmaal weer overeind stond, zag ze de ravage. "Het plafond lag naar beneden, overal was stof en er waren kleine brandjes. De muts van een meisje naast me stond in brand. Dat heb ik zo snel mogelijk uitgemaakt."
Ton liep redelijk ongedeerd naar buiten. "We hebben heel veel geluk gehad met een paar verschroeide haren en misschien wat brandplekken."
'Ik heb nooit angst, maar nu wel'
Een taxichauffeur stond ook in de vertrekhal op het moment van de aanslag. "Ik ging betalen aan de kassa, wilde mijn pincode intoetsen en toen klonk er een knal. De hele glazen kooi van de lift achter me viel in duigen. Ik werd heen en weer geschud door de luchtdruk. Ik zag mensen vallen op de roltrap. Het was paniek, paniek en nog eens paniek."
Hij rende weg en hielp kinderen naar buiten te loodsen. "Ik heb gewonden gezien, buiten zag ik mensen rennen. Toen ben ik weer naar binnen gegaan want mijn bankpas zat nog in de machine, maar ik was wel bang. Ik heb nooit angst, maar nu wel."
