Tien jaar na aanslagen Londen: 'Ik moet iets positiefs doen'
Door correspondent Tim de Wit in Londen
Groot-Brittannië staat stil bij de bomaanslagen op de Londense metro en op een bus, vandaag tien jaar geleden. Daarbij kwamen 52 mensen om het leven. Meer dan 700 mensen raakten gewond.
De eerste bommen ging af om 08.50 uur: vier mannen vertrokken van station Luton naar het centrum met een rugzak vol explosieven. De eerste drie bommen gingen af op metrostations.
De 18-jarige Hasib Mir Hussain was verantwoordelijk voor een vierde aanslag, een uur later in een bus bij Tavistock Square. De aanslag werd opgeëist door al-Qaida, als vergelding voor de Britse inmenging in de oorlog in Irak.
Warme kleuren
In die bus zat Miriam Hyman, een van de dertien passagiers die om het leven kwamen. De 31-jarige freelance fotoredacteur was op weg naar een werkafspraak. Getuigen spraken over de dubbeldekker die "half door de lucht vloog".
Tien jaar later heeft Miriams zus Esther een expositie ingericht in het Londense stadhuis, met dertig schilderijen die Miriam in haar vrije tijd maakte. De veelal abstracte kunst vol vrolijke kleuren staat volgens Esther symbool voor Miriams persoonlijkheid. "Ze was warm en liefdevol. Zo moeten we ons haar herinneren."
Dit is het meest iconische schilderij, zegt Esther Hyman, als ze op een van de doeken wijst. "Licht aan het einde van de tunnel, noemde ze het. De dramatische kleuren in de tunnel en die warme kleuren aan het einde. Je ziet toch vergelijkingen met de metrotunnels en die bewuste dag tien jaar geleden. Maar je ziet ook de hoop."
Ik heb geen zin om bezig te zijn met de dader.
Miriam had helemaal niet in de bewuste bus moeten zitten. Ze had een afspraak in het centrum van Londen verzet zodat ze daarna nog met vrienden kon afspreken. Een uur voor de aanslag had ze met haar vader gebeld om te zeggen dat er niks met haar aan de hand was. Station King's Cross was namelijk net ontruimd na de eerste ontploffingen.
Naast de schilderijenexpositie doet Esther Hyman nog meer. Ze heeft een schoolproject opgezet om het verhaal van Miriam aan tieners te vertellen. "En te hopen dat juist jongeren die gevoelig zijn voor slechte invloeden op het rechte pad blijven, zodat ze niet radicaliseren."
Of ze de dader haat? Nee. "Ik heb geen zin om bezig te zijn met de dader. Of met medelijden voor het feit dat mijn zus er niet meer is. Ik moet iets positiefs doen. Pas dan kan ik echt door met mijn leven."
