'Wij zoeken geen hulp uit onszelf'
Kinderombudsman Marc Dullaert pleit ervoor om kwetsbare jongeren die 18 jaar worden te dwingen in de jeugdzorg te blijven. Zo wil hij voorkomen dat ze in één keer op zichzelf zijn aangewezen en in de problemen komen. Wat vinden de jongeren zelf van Dullaerts voorstel?
Arnold (22) en Shakira (19) zijn twee ervaringsdeskundigen. Arnold heeft bijna acht jaar met jeugdzorg te maken gehad. Hij woont nu alleen. Shakira heeft negen jaar hulp gehad en woont nu ook op zichzelf. Beide geven aan dat ze niet uit zichzelf om hulp zullen vragen, of pas op het allerlaatste moment als het echt niet anders kan en het eigenlijk te laat is.
Een half jaar extra
Toch ziet Arnold verplichte hulpverlening tot 23 jaar niet zitten. "Het is ook heel erg afhankelijk van de persoon zelf, niet iedereen kan zijn eigen situatie goed overzien." Binnen één jaar, maximaal twee, na hun achttiende kunnen jongeren op hun eigen benen staan als ze daarbij de goede hulp krijgen, denkt Arnold.
Zijn hulpverlening liep nog even door na zijn achttiende. Van hem had het niet langer gehoeven. Dat geldt niet voor Shakira. Toen ze 18 werd, stopte de hulp tot haar verdriet bijna direct. "Ik was nog niet klaar genoeg om helemaal onafhankelijk te zijn", zegt Shakira daarover. "Een half jaar of driekwart jaar langer was perfect geweest."
Die hebben langer de tijd nodig om in te zien dat iets echt niet gaat werken. Normale jongeren hebben daar al last van: ik maak vier, vijf, zes keer dezelfde fout. Jongeren die beperkt zijn hebben toch minder inzicht.
Shakira ziet veel leeftijdsgenoten die probleem hebben, zoals hoge schulden. Daarbij gaat het volgens haar vaak ook om jongeren met een verstandelijke beperking. "Die zijn over het algemeen langer bezig met het begrijpen van dingen en die hebben langer de tijd nodig om in te zien dat iets echt niet gaat werken", benadrukt ze. "Normale jongeren hebben daar al last van: ik maak vier, vijf, zes keer dezelfde fout. Jongeren die beperkt zijn hebben toch minder inzicht."
Arnold heeft ambivalente gevoelens wat betreft de plannen van de kinderombudsman. Hij wijst op het risico van een aantal bobo's die een mooi geformuleerd plan op tafel leggen, terwijl er naar de jongeren en hun ouders moet worden geluisterd.
"Je hoort ons ook zeggen dat we soms wel hulp nodig hebben gehad, maar die niet altijd hebben gevraagd", legt Arnold de vinger op een van de zere plekken. "De drempel naar de hulpverlening toe is nog altijd vrij hoog. Hoe kun je er nou voor zorgen dat die drempel dusdanig laag wordt dat jongeren en ouders zich op hun gemak voelen om zelf naar de hulpverlening toe te gaan?"
