Status vermist: was er maar iets tussen leven en dood
Een juridische status voor vermisten: dat had het leven van Inger de Vries vorig jaar stukken minder zwaar gemaakt. In plaats van te verwerken dat haar vader plotseling was verdwenen, waren zij en haar stiefmoeder iedere dag bezig om het hoofd financieel boven water te houden. "Zo'n status had veel gescheeld", zegt ze nu.
De vader van De Vries ging op een woensdagochtend in november 2013 'gewoon naar zijn werk'. Daar kwam hij nooit aan. Het was het begin van acht maanden onzekerheid; niet alleen over de vraag wat er met haar vader was gebeurd, maar ook over allerlei praktische dingen.
"Zijn loon werd na een maand stopgezet. Maar de rekeningen moesten worden doorbetaald. Verzekeraars en andere instanties konden weinig met het begrip 'vermist'. Je bent dag in dag uit papierwerk aan het doen en aan het bellen, om te voorkomen dat je niet in de financiële afgrond stort."
'Had veel gescheeld'
Voor de wet is iemand nu levend of dood. Als iemand is overleden, kunnen verzekeringen worden opgezegd of kan gezocht worden naar een oplossing voor de hypotheek. "Maar bij mijn vader wisten we aanvankelijk niet wat er aan de hand was", zegt De Vries.
Een aparte juridische status voor vermisten, waarvoor belangenorganisaties pleiten, kan een oplossing zijn. "Dat had veel tijd en energie gescheeld. Die hadden we kunnen steken in de emotionele verwerking of het organiseren van zoektochten."
Wacht het zes maanden af, zei de bank. Voor ons waren die zes maanden precies genoeg.
Na een tijdje hebben De Vries en haar stiefmoeder de situatie uitgelegd bij de bank. "We hadden geluk dat die heel coulant was. De bank zei: 'wacht het zes maanden af. Als er dan geen nieuws is, kijken we verder.' Voor ons waren die zes maanden precies genoeg."
Op 21 juli vorig jaar werd het lichaam van haar vader gevonden, in het water bij Zeewolde. Hij had zelfmoord gepleegd.
Geluk
"Achteraf hebben we geluk gehad dat we financieel overeind konden blijven", zegt De Vries. "Familie en vrienden hebben ons heel erg geholpen. Er waren altijd mensen over de vloer. Ze brachten eten mee en zorgden ervoor dat we gewoon naar de sportvereniging konden blijven gaan."
De Vries is vorige maand op internet de petitie 'Status Vermist' gestart. Daarmee wil ze de zaak op de agenda van de Tweede Kamer krijgen. "Door me hiervoor in te zetten kan ik voor mezelf toch iets goeds halen uit wat er is gebeurd", zegt ze. "Daar gaat het om: dat andere achterblijvers niet door een nog grotere hel hoeven te gaan."