Buitenbeentje Sauerbreij geniet van afscheidstoernee

Haar loopbaan als topsporter ging nooit over rozen. Jarenlang struinde ze met haar vader de Europese pistes af om op topniveau te komen. Eenzaam zwoegend in een sport die in Nederland niet boven een marginale status uitstijgt. Als eenling tussen alle grote sneeuwlanden. Waarvoor?

Voor die ene dag in februari 2010. Bij de Olympische Spelen in Vancouver versloeg Nicolien Sauerbreij al haar concurrenten op de parallelreuzenslalom. Terwijl Cypress Mountain gevangen werd door de mist, straalde Sauerbreij als nooit tevoren. Het onbetwiste hoogtepunt uit haar loopbaan: olympisch goud.

Plezier

"Plezier, gedrevenheid, motivatie, daarom sta ik hier nog", vertelt de inmiddels 35-jarige Sauerbreij in het Oostenrijkse Lachtal. Daar vinden de wereldkampioenschappen plaats, het laatste grote evenement waar ze nog een keer wilde pieken. Dat lukte niet. Ze werd achttiende.

Natuurlijk had ze nog een keer willen winnen op de WK. Maar dat is allang geen obsessie meer. "Ik geniet nu wel meer van de wedstrijden", zei ze eerder dit seizoen. "Vorig seizoen stond alles, maar dan ook echt alles in het teken van de Olympische Spelen. De focus is dan enorm. Nu merk ik dat ik veel meer van de wedstrijden meekrijg en geniet. Ik heb nu geen stress."

Afscheidstoernee

De op dat moment 31-jarige snowboardster had op haar hoogtepunt kunnen stoppen en zich de beproeving van nog eens vier jaar opoffering kunnen besparen. Maar Sauerbreij ging door en liet zelfs na de teleurstellende Spelen in Sotsji weten dat ze er nog een jaar aan vast zou plakken. Een afscheidstoernee.

Maar in het laatste seizoen wilde het niet gaan lopen bij Sauerbreij. Een vicieuze cirkel: matige resultaten betekent achteraan beginnen op een afgetrapte piste. Een olympisch kampioene, tweevoudig wereldbekerwinnares en vice-wereldkampioen als veldvulling in het snowboardcircuit. Je moet het maar willen.

Buitenbeentje

"Ik ben al die jaren wel een beetje een buitenbeentje geweest in deze wereld", weet Sauerbreij. "Maar we hebben wel naam gemaakt. Ik weet dat het voor de Oostenrijkers heel pijnlijk is dat ze bij de afgelopen Spelen nooit een olympische snowboardmedaille hebben gewonnen. En dan zo'n meisje uit Nederland wel."

De afscheidstournee beslaat nog twee World Cups. De wereldbekerwedstrijd in Sudelfeld (Zuid-Duitsland) op 6 en 7 februari vormen het sluitstuk van haar imposante loopbaan.

Dan begint het terugblikken. Hoe ze dat gaat doen? "Met een grote glimlach."