Matthews: het is een mooie dag
Opnieuw feest in het Sunweb-kamp. Sierde gisteren de Fransman Warren Barguil de nationale feestdag in eigen land op met ritwinst, een dag later pakte Michael Matthews de overwinning in de veertiende etappe van de Tour de France.
Al was dat voor Barguil geen echte verrassing: "Dat had ik gisteren toch al gezegd", sprak hij na de geslaagde coup van zijn kamergenoot met een brede glimlach op het gezicht.
Dat is simpel gezegd, en eigenlijk zag het er ook zo uit. "Het ging zoals verwacht", beaamde Matthews in Rodez, waar de finishstreep getrokken was. "We hebben de hele dag hard gewerkt. Warren ging zelfs dertig kilometer voor het einde nog drank halen, terwijl anderen in het peloton moesten lossen. Ook in de finale had ik constant twee, drie man bij me. Het was een mooie dag."
De aankomstplaats, met z'n steile helling in de laatste paar honderd meter, stond ook twee jaar geleden op het programma. Een kolfje naar de hand van de Australiër, maar destijds kon hij door een valpartij eerder in die Tour geen rol van betekenis spelen.
"Toen had ik vier ribben gebroken en lag het vel van mijn lijf", herinnert hij zich. "Om nu terug te zijn bij de dezelfde finish als toen en dan zo te winnen... Het is echt een droom die uitkomt."
Waar de een wint - Matthews boekte overigens vorig jaar al zijn eerste etappezege in de Tour - blijven anderen met een kater achter. Zoals Greg Van Avermaet, die er in 2015 met de buit vandoor was gegaan in Rodez. Voor vandaag had de BMC-coureur, die na die zege van toen 'plots' in een echte winnaar transformeerde, de nodige illusies gekoesterd. Maar hij kwam bedrogen uit.
"Ik deed wat ik moest doen", vond de Belg. "Ik was wel nerveus, maar de aanloop was perfect. En toen was het wachten op de laatste 200 meter. Ik kwam op het goede moment uit het wiel van Gilbert. Maar toen kwam Matthews als een vliegmachine over mij heen. Ik wist dat hij de gevaarlijkste man was. Hij heeft die versnelling in de laatste vijftig meter. Ik ben op waarde geklopt. Daar kan ik mee leven."
Zijn landgenoot Philippe Gilbert sprak woorden van gelijke strekking. "Ik moest een grote inspanning doen om van voren te raken. Eerst in de goede positie zien te komen en daarna de sprint. Maar Matthews had nog een versnelling, hij had nog wat over. Ik ben niet blij met een vierde plaats, maar da's beter dan helemaal niets..."
