Aash knuffelt en verzorgt elke dag drie uur lang duiven met verminkte pootjes bij Blaak

Het is een bijzondere verschijning in het centrum van Rotterdam: een jonge, charmante vrouw die omringd wordt door tientallen duiven. Ze zitten op haar hand en laten zich door haar aaien. Ze voelen zich duidelijk op hun gemak bij haar. Aash Sital, beter bekend als het duivenvrouwtje, richt zich sinds vorig jaar juli op het redden van duiven met verminkte pootjes. Vaak zijn ze verstrikt geraakt in draden of ander afval, waardoor de tenen afsterven en enkel stompvoetjes overblijven.

"Er zijn zoveel duiven die hun tenen hebben verloren. Die duiven hebben veel leed en pijn geleden en daar heb ik moeite mee”, zegt Aash Sital tegen OPEN Rotterdam. "Daarom ben ik sinds vorig jaar begonnen met het zorgen voor deze duiven", voegt ze toe.

"Duiven worden ook wel vliegende ratten genoemd, dat vind ik zo onterecht", zegt Aash. Duiven zijn wezens met een ziel en het is erg als ze lijden. Iedereen die lijdt mag geholpen worden, vindt ze. De 32-jarige uit Rotterdam-Kralingen heeft zich bekwaamd in het ontwarren en verzorgen van de pootjes van de duiven. "Het is niet moeilijk en er is veel op internet te vinden hoe je dat moet doen."

Herkenning

Aash komt dagelijks op plekken waar de duiven zich ophouden. Eén van haar vaste plekken is de bank voor de bibliotheek op de Binnenrotte. De duiven lijken haar te herkennen en komen haar begroeten, gaan zitten op haar arm en lijken kusjes te geven. "Als ik een duif met een stringfoot zie dan knip ik de draden direct los", vertelt Aash. Ze vist even in haar tas en laat een schaartje zien. "Meestal vliegen ze daarna gewoon weer weg." Als de pootjes al kapot zijn, neemt ze de duif mee naar huis om de tenen te spalken of wondzalf aan te brengen.

Aash houdt de gewonde duiven niet thuis in haar woning. "Ik heb er geen plek voor, maar het is ook beter om ze terug te brengen naar hun flock (groep, red.) Daar voelen ze zich het best, tussen hun vriendjes. Ik ga wel altijd checken of het goed gaat. En als ze nog verzorging nodig hebben, dan geef ik die."

Pijn en angst

Wat het duivenvrouwtje het meest raakt is hoe er met duiven omgegaan wordt. "Als volwassenen zo’n beestje schoppen: hoe laf en triest is dat! Je kan niet op zo’n manier met een weerloos beestje omgaan. Deze beesten voelen pijn, angst en ik vind dat ze met meer compassie bejegend mogen worden."

Aash heeft onlangs een instagramaccount en een website gemaakt. Met de informatie op haar site en met haar dagelijkse hulpacties hoopt ze meer begrip te krijgen voor de stringfoot-duiven. "Het zou fijn zijn als mensen opletten dat ze geen plastic draden, flosdraad of kledingdraden en zo weggooien op plekken waar veel duiven komen." Ook hoopt ze dat mensen haar informeren als ze stringfoot-duiven tegenkomen, zodat zij ze kan helpen weer gezonde pootjes te krijgen.

Dit verhaal is een samenwerking met onze mediapartner OPEN Rotterdam.