Boete vanwege mantelzorg in Doorn: 'Ik zorg blijkbaar voor te veel ouders'
Wim Verheul uit Doorn moet van de gemeente Utrechtse Heuvelrug één van de twee mantelzorgwoningen op zijn perceel onbewoonbaar maken. Dat betekent dat Wim moet kiezen tussen de ouders van zijn vrouw of zijn eigen moeder. Doet hij niets, dan wil de gemeente een dwangsom opleggen van 6.000 euro per week. "Ik ben zwaar emotioneel geladen."
Op de Vossesteinseweg heerst een bedrukte stemming. Wim heeft er nachten van wakker gelegen: wonen alle familieleden hier straks nog wel? En zo niet, hoe moet dat dan? "Ik hoop echt dat ze ervan terugkomen en dat ik hier mag blijven wonen", zegt moeder Dory Verheul. "Tuurlijk ma, hé komt goed", zegt Wim. Maar Dory, een kwieke 90-jarige, is er nog niet zo zeker van.
De familie Verheul heeft het goed voor elkaar. Ze wonen er mooi en er is veel plek. Dat maakte dat Wim en zijn vrouw er ooit voor kozen om zelf voor Wim's moeder en de ouders van zijn vrouw te zorgen. "Ze hebben alles voor ons over gehad, nu doen wij het terug."
Naast het woonhuis van Wim en zijn vrouw staat een mantelzorgwoning van zo'n 67 m2. Daar wonen de ouders van Jolanda, Wim's wederhelft. Aan het eigen huis is een stuk aangebouwd van zo'n 40 m2. Daar woont Dory.
Volgens de landelijke en lokale regels mag je slechts één mantelzorgwoning op je terrein hebben. Dat weet Wim, hij koos daarom voor een aanbouw aan het eigen huis voor Dory. Maar de gemeente oordeelt dat dit ook geldt als mantelzorgwoning. Na een bezoek van een toezichthouder van de gemeente, valt er een brief op de mat. "Wij zijn van plan u een dwangsom op te leggen." Een bedrag van 6.000 euro per week, tenzij Verheul één van de twee mantelzorgwoningen op zijn terrein onbewoonbaar maakt.
Verheul kan er met zijn hoofd niet bij. "Naar onze mening is het te gek voor woorden dat je in Nederland, terwijl je perceel en je hart groot genoeg is, je toch maar voor één set ouders mag zorgen."
Landelijke regels
De gemeente Utrechtse Heuvelrug zegt de inzet van mantelzorgers te waarderen, maar in deze situatie de landelijke normen en uitgangspunten te volgen en te handhaven op basis van de uitgangspunten die de raad heeft vastgesteld. Verheul hoopt dat er toch meer mogelijk is. "Iedereen wordt ouder, we hebben allemaal zorg nodig. Waarom kan ik niet voor al mijn ouders zorgen? Waarom moet ik er één op straat zetten?"
Wim weet overigens dat hij dat nooit zou doen. Zo ver durft niemand aan de Vossesteinsesteeg vooruit te denken. Verheuls moeder voelt zich op haar hoge leeftijd erg verdrietig over de situatie. Als het moet, wil ze plaatsmaken voor de schoonouders van Jolanda. "Want die hebben de oudste rechten, zij wonen er het langst", zegt ze. Dat breekt Verheuls hart. Hij neemt het de gemeente kwalijk dat er niet naar oplossingen wordt gezocht, maar er wel een dwangsom op de loer ligt en termijnen gesteld. Wat Wim betreft zouden er geen beperkingen moeten zijn als het gaat om de zorg voor ouderen en is er altijd een oplossing mogelijk. "Waar een wil is, is een weg." De gemeente benadrukt dat Verheul bezwaar kan maken in de vorm van een zienswijze.
Petitie
Raadslid Kees Notenboom (BVH Lokaal) is een petitie gestart. "De zorgkosten in Nederland en ook in de gemeente Utrechtse Heuvelrug, zijn onhoudbaar hoog voor de komende jaren. Het zorgsysteem is overbelast. Dit gezin helpt juist om die kosten te verlagen en met deze liefdevolle actie levert dit minder druk op het zorgsysteem."
Wim Verheul wil in gesprek met de gemeente en kijken of er oplossingen liggen. En zo niet, dan gaat hij niet kiezen. "Dan mag de behandelend ambtenaar ofwel mijn schoonouders ofwel mijn moeder aanwijzen."