Janneke Warringa zingt in het Fries over verbinding: "Daar ligt mijn hart"

Respect hebben voor een ander is zangeres Janneke Warringa uit Lemmer met de paplepel ingegoten. In haar Friestalige voorstelling 'Ubuntu' vertolkt ze dat met liederen over verbinding.

Na een winterstop van zo'n drie maanden heeft de 38-jarige Warringa nu de draad weer opgepakt van haar theaterprogramma.

In 'Ubuntu' zingt ze over verbinding, dialoog, verdraagzaamheid en respect. De titel komt van de humanistische filosofie met dezelfde naam uit het zuidelijk deel van Afrika.

"Ubuntu staat voor meer naar elkaar omkijken", legt de zangeres uit. "Het is in Zuid-Afrika ontstaan. Nelson Mandela en Desmond Tutu droegen dat uit. Het staat voor milder met elkaar omgaan, minder tegenover elkaar en meer naast elkaar staan."

Kleine dingen maken het verschil

Volgens Warringa zit het hem in de kleine dingen, waarmee je het verschil kunt maken.

Zoals het elkaar groeten op straat of mensen bij de supermarkt even helpen om de boodschappen in de auto te zetten.

Van jongs af aan kreeg ze het al mee van haar vader en moeder. "Niet te veel aan jezelf denken, maar vooral aan anderen. Daar staan mijn beide ouders nog altijd voor. Natuurlijk heb ik ook momenten dat ik alleen aan mezelf denk, dat heeft iedereen, maar over het algemeen ben ik ook wel veel bezig met de gevoelens van een ander."

Samen met pianist en arrangeur Peter van der Zwaag, begeleider van onder anderen Willeke Alberti en eerder Liesbeth List en Robert Long, heeft ze liedjes uitgezocht die goed bij het thema passen.

Nina Simone, Jacques Brel, Stef Bos en Paul Simon zijn enkele artiesten van wie ze nummers op het toneel brengen. Niet in de originele uitvoering, maar in het Fries.

"Peter heeft een groot deel van de teksten vertaald. Bij onze vorige voorstelling 'Ferlet' heeft hij dat ook gedaan en nu heeft hij zich dat echt wel eigen gemaakt", vertelt Warringa.

Een lied dat uit het vorige stuk is meegenomen, is vertaald door schrijfster Baukje Wytsma. Ook pianiste en tekstschrijfster Clara Rullman heeft diverse vertalingen voor haar rekening genomen.

Op het podium worden Warringa en Van der Zwaag muzikaal bijgestaan door zangeres Elske Fekkes en celliste Andrea Meijer.

Jan Terlouw en Annette Nobuntu Mul

De nummers worden verbonden door tussenteksten die zijn gemaakt door schrijver en oud-politicus Jan Terlouw en zijn levenspartner Annette Nobuntu Mul, voorzitter van Stichting Ubuntu Nederland.

"Wij hadden het idee al een beetje en toen kwamen we met haar in contact", zegt Warringa. "Het was gelijk van: ja, dit is prachtig. Ze willen zelfs naar de voorstelling komen, dus dat is ook mooi."

Het zingen heeft ze van huis uit meegekregen. Haar ouders zingen allebei bij verschillende koren en als klein meisje zat Warringa al bij het kinderkoor van Lemmer.

Ze wilde eigenlijk altijd al zangeres worden, maar na de havo koos ze voor de opleiding journalistiek in Zwolle.

Toch wilde ze het ook proberen op het conservatorium. Ze werd toegelaten en studeerde in 2011 af in jazz en popmuziek.

Na het afstuderen ging ze niet meteen aan het werk in de muziek. "Ik heb het even een beetje losgelaten. Het was een harde wereld en ik wist niet of ik dat wel wilde."

Terug in Lemmer begon het langzaam weer te kriebelen. "Uiteindelijk heb ik in coronatijd besloten dat ik wilde kijken hoe ver ik kan komen met zingen. Daarvoor trad ik wel op, maar het was niet volledig mijn werk. Ik deed er altijd nog iets naast."

Niet lang daarna ontmoette ze van der Zwaag. In coronatijd gingen de theaters dicht en kwam voor hem het werk stil te liggen.

Ze bedachten de voorstelling 'Ferlet' en toen het weer kon, brachten ze die op de planken. "En dat smaakte naar meer", zegt Warringa.

Passie

Ze geeft ook al jaren zangles. "Maar daar ligt niet mijn passie. Ik merk dat ik zelf echt mooie muziek wil maken. Daar ligt mijn hart."

Zo zit ze in akoestisch trio F.A.A.M., waarmee ze net twee weken naar Curaçao is geweest om op te treden. Het trio bestaat verder uit Elske Fekkes, die ook meezingt in 'Ubuntu', en gitarist Ido Cuperus.

Een half jaar geleden speelde ze mee in het openluchtspektakel 'Floed' dat werd opgevoerd bij het Woudagemaal in Lemmer. "Weer heel iets anders, maar daar houd ik ook van. Van die echt grote gezelschappen."

Bovendien zingt ze voor ziekenhuispatiënten, aan hun bed. "Dit hebben we al meerdere keren gedaan in het MCL en het lijkt erop dat we dit ook in andere ziekenhuizen gaan doen. Het is zo dankbaar werk. We kunnen op dat moment echt even het verschil maken en wat licht brengen."

Het is een afwisselend bestaan. En druk, want ze is ook nog eens moeder van twee kinderen van 6 en 9 jaar.

Warringa en haar man - die buiten Fryslân is opgegroeid, maar Friese roots heeft - voeden de kinderen bewust Friestalig op.

Trots op het Fries

"Het is mijn moedertaal. Ik spreekt het van thuis uit. Mijn moeder is Fries en mijn vader woont meer dan 40 jaar in Lemmer, maar komt niet uit Fryslân. Toch ben ik ook in het Fries opgevoed."

Ze vindt het jammer dat veel Friese ouders Nederlands spreken met hun kinderen. "Wij praten beiden Fries met onze kinderen en daar zijn we heel trots op, want het is zo'n mooie taal. Het Fries zingt ook fijner dan het Nederlands, het heeft veel zachtere klanken."