Utrechtse harpiste beleeft zenuwslopende laatste momenten in wereldwijde zoektocht naar perfect instrument

Harpiste Beate Loonstra heeft na negen maanden eindelijk haar nieuwe gouden harp binnen. Het heeft even geduurd, want zo'n groot fragiel instrument verhuis je niet zomaar eventjes. De zoektocht daarvoor heeft ook bijna drie jaar geduurd, maar is het nu al helemaal waard: "Ik kan niet wachten om het aan anderen te laten horen."

Beate Loonstra is niet telefoonverslaafd, maar vandaag eventjes wel. Bij elke trilling of melding kijkt de Utrechtse harpiste hoopvol naar de d’r telefoon. De zoektocht naar de perfecte harp komt vandaag, na 3,5 jaar, “eindelijk “ tot een einde.

Op de afgesproken tijd is er alleen nog geen spoor van de gouden harp te bekennen. “Dit zijn de langste minuten van mijn leven”, legt de Utrechtse uit. De harpiste wacht al een tijd: “Ruim negen maanden geleden, in december, vonden wij elkaar.” Beate was toen al een flinke poos bezig met haar zoektocht. “Eerst in Nederland en al gauw over de grens in Duitsland en naar Engeland. Ik kwam er achter dat ik voor mijn droomharp toch echt maar eens in Amerika moest kijken.”

Bestellen?

Een harp bestellen is als vloeken in de kerk. De professioneel harpiste moet zelfs lachen bij het horen van de vraag: “Iedere harp heeft een eigen karakter. Net als mensen eigenlijk." Voor muzikanten klinkt dit misschien minder abstract dan voor niet-muzikanten. Het is volgens Beate belangrijk hoe het instrument en de muzikant op elkaar reageren: "Ik speel op een bepaalde manier en dat levert een reactie op. En dat klinkt weer anders wanneer een ander op hetzelfde instrument zou spelen."

Terwijl Beate elke paar minuten zenuwachtig naar haar telefoon kijkt, vertelt ze over haar zoektocht in de Verenigde Staten en Canada. "Twaalf dagen speeddaten", noemt ze het zelf. Uiteindelijk speelt de harpiste in Chicago afgelopen december voor het eerst op haar nieuwe harp. "Ik weet nog precies hoe het ging. In de showroom was ik in gesprek met iemand terwijl verschillende harpen voor mij klaar werden gezet. Ik viel direct stil bij alleen al het horen van het snaargeluid van het stemmen van deze harp."

Toch moest ze geduldig zijn. Net zoals ze deze laatste minuten van de reis langer moet wachten is er de afgelopen maanden telkens wel een beetje oponthoud geweest. Het transport is voor zo'n fragiel instrument een operatie an sich. Naast de breekbaarheid van het handgemaakte – overwegend houten – instrument kunnen bijvoorbeeld trillingen of schokken aanzienlijk effect hebben op de uiteindelijke klank. Vorige week ging de "Lyon" (uitgesproken als lion, leeuw), zoals Beate 'm zelf noemt, dan eindelijk op de post. Een kleine vertraging bij de douane zorgde wederom voor oponthoud, maar vandaag neemt de harpiste haar nieuwe instrument in ontvangst.

Geen klein pakketje

Een speciale dienst van Schiphol komt de harp afleveren. Tot overmaat van ramp is uiteraard ook deze service vertraagd. Bezorger Valentijn heeft veel bijzondere producten verscheept ("dieren, beelden en kunstwerken"), maar "nog nooit zo'n groot instrument als dit". Later blijk dat de vertraging vandaag ook weer te danken is aan de grootte en fragiliteit van het pakket. Beate ontvangt Valentijn als een soort verkeersregelaar, maar dan stuiterend van de adrenaline. Ze kan niet wachten. Toch moet ze nog langer geduldig blijven. De bakwagen waarin de harp vervoerd wordt, moet zo dicht mogelijk bij de voordeur van Beate's appartementencomplex komen. Na verschillende keren steken, lukt het Valentijn de kleine vrachtwagen op de smalle oprit – die eigenlijk voor fietsen of hooguit scooters is bedoeld – te parkeren. Niet lang daarna gaat de achterklep open blijkt het fragiele pakket ook nog eens erg groot te zijn.

"Ik kijk even weg", zegt Beate als de steekwagen met gigantische doos via de achterklep van de bakwagen naar beneden zakt: "Dit vind ik echt heel spannend." Het lukt. Het moment van de waarheid voor de harpiste komt steeds dichterbij. Elke meter dat het uitpakken van de doos dichterbij komt, wordt de lach op haar gezicht groter. Ze heeft zolang uitgekeken naar dit moment. Maar dan blijkt het pakket te groot. In elk geval te goot om rechtop op het steekwagentje door de deur te gaan. Buren moeten uiteindelijk helpen om het kostbare object op een veilige manier door de deur te tillen.

De spanning en adrenaline zijn duidelijk merkbaar wanneer Beate de sleutel in het slot van haar appartementencomplex probeert te steken en later ook als ze het karton met een stanleymes opensnijdt. Het gaat moeizaam met trillende handen. Uiteraard lukt het wel. Binnen no-time verandert de ontvangstruimte van haar appartementencomplex in een ravage van verpakkingsmateriaal, waarna de grotendeels gouden Lyon verschijnt. "Het is nu al al het wachten waard geweest. Ik kan niet wachten om erop te spelen en het aan anderen te laten horen."

Kraamvisite

"Een model van zulke kwaliteit is nog nergens in Europa te beluisteren", zegt de Utrechtse harpiste. "Ik hoop anderen hiermee dus ook echt te inspireren." Of het jammer is dat er nu een einde aan de zoektocht is gekomen? "Nee en ja. Het was een mooie zoektocht, maar nu kan ik mij echt verder gaan ontwikkelen op muzikaal gebied", legt ze uit. Want ze wil op geen enkele manier respectloos over haar oude harp spreken, maar: "de laatste tijd loop ik steeds meer tegen de grenzen van het instrument aan. Ik heb deze al zeventien jaar." Ze houdt haar oude harp overigens wel gewoon: "deze komt er gewoon naast."

De harp is nauwelijks uit de verpakkingshoes als Beate erop begint te spelen. De snaren zijn voor de verhuizing losgedraaid en dus klinkt het nog niet zoals het moet gaan klinken. "Dat duurt nog wel even. Als ik ze gespannen heb, moeten de snaren eerst wennen. Daarna moeten wij nog aan elkaar wennen, voordat ik het anderen kan laten horen." Ze verwacht dat dat pas in het najaar zal zijn. Ze verzekert zelfs dat er een paar "kraamfeesten" – zoals ze het zelf noemt – plaats gaan vinden hier in Utrecht: "een soort kraamvisite voor de bijzondere klanken van mijn harp."

Na 3,5 jaar moet de harpiste dus nog heel even geduldig zijn, al maakt zij zich zelf daar minder zorgen over: "Het lange avontuur begint nu pas."