Blind roeien onmogelijk? 'Om samen te kunnen varen hoef je helemaal niet veel te kunnen zien'

'Ik moet bij het roeien gewoon vooruitkijken', zegt slechtziende Isis van Loenen met een grote glimlach. Ze ziet nog maar twintig procent en dat betekent dat ze in de verte geen details kan zien. Toch zit dat haar niet in de weg om in het roeibootje te stappen van studentenroeivereniging Njord . Sterker nog: te veel kijken is juist een probleem. 'Ik heb de neiging om te kijken naar het blad van mijn pedel in het water, maar dat is juist niet handig om te doen.'

'Ook wij als roeimaatjes doen af en toe onze ogen dicht tijdens onze trainingen', vertelt Hannah Slot van studentenroeivereniging Njord. 'We kunnen zo focussen op het voelen van de bewegingen van de boot.' Daaruit is het idee ontstaan om hun vereniging ook af en toe open te stellen voor blinde en slechtziende mensen. 'Aan de bewegingen met de roeispaan kun je voelen of het goed of slecht gaat waardoor het een goede sport is als je iets minderziend bent.'

Toch is het best spannend om mensen blind te vertrouwen en samen in een wiebelend roeibootje te stappen. 'Er moet heel wat gebeuren om de boot te kunnen laten kapseizen', zegt één van de studenten geruststellend. 'De grote boten doen dat sowieso bijna niet, alleen de kleine bootjes die vallen nog wel eens om maar daar gaan we vandaag niet mee varen.'

Isis is niet bang om de mensen blind te vertrouwen in een wiebelig bootje. 'Als het lekker weer is en je zit in een flow met z'n allen dan voelt dat zo cool dat je elkaars kracht voelt,' vertelt ze enthousiast. Ook voor de studenten die de slechtzienden mensen samen in de boot begeleiden is het een nieuwe ervaring. 'Wat leuk is als is dat je heel anders naar het roeien gaat kijken. 'Ik moet het bijvoorbeeld aangeven als we onder een brug door roeien. Ineens komt er dan heel veel geluid want er rijden allerlei auto's over de brug,' legt één van de studentes uit.

Niet in het water vallen

Voor de rest is het volgens hen gewoon een normale training. Het enige is dat hun nieuwe bootgenootjes net iets minder zien en dat je moet voorkomen dat ze niet in het water vallen. 'Het sporten is sowieso fantastisch om meer energie van te krijgen en het is zo leuk om met mensen in contact te komen die je normaal niet zou spreken.' Door deze vrijwilligersacties worden de leden van de roeivereniging een beetje uit hun 'studentenbubble' gehaald en krijgen ze contact met andere mensen dan die ze normaal gesproken vaak tegenkomen. 'Hetgeen wat ik ervan leer is dat slechtzienden gewone mensen zijn en dat je zelfs als je beperkt bent samen vanalles kan bereiken,' besluit één van de dames deze bijzondere ontmoeting op het water.