Karen geeft als 'non van Vught' op Filipijnen taalles aan verpleegkundigen

In een leslokaal in Manilla zwoegen Filipijnse verpleegkundigen al maanden op de Nederlandse taal. Voor het eerst in het bijna zestigjarige bestaan van taleninstituut Regina Coeli, beter bekend als 'de nonnen van Vught', zijn de taaldocenten voor maanden uitgevlogen om in het buitenland les te geven. De verpleegkundigen gaan straks in de Nederlandse ziekenhuizen aan de slag, omdat er in Nederland een personeelstekort is.

Een wervingsbureau, Otto Health Care, heeft de taaldocenten ingehuurd om de verpleegkundigen vast Nederlands te leren. Op die manier beheersen ze de taal meteen als ze aan de slag gaan. "Het is een pilot", laat docent Karen Tangel vanuit Manilla weten. "Als het aanslaat, krijgt het Vughtse taleninstituut vast nog meer cursisten in de Filipijnen."

Volgens Tangel is het in de Filipijnen vrij normaal dat jongeren in het buitenland gaan werken. "Ze verdienen dan veel meer dan ze thuis zouden krijgen. Ze onderhouden daar hun gezin en familie van. Het gaat hier echt anders dan bij ons."

De verpleegkundigen worden volgens de typische 'nonnen van Vught'-methode onderwezen. "Dat betekent dat ze vijf dagen per week, acht uur per dag met Nederlands bezig zijn. Een uurtje les, gevolgd door een uurtje zelfstudie. In Vught zijn de cursisten na een week al doodop", geeft Karen aan. "Dus kun je nagaan hoe het hier voor de deelnemers is. Het is heel intensief."

Zelf spreekt Karen na een maand maar een paar woorden Filipijns. "Ik kan alleen 'dankjewel 'zeggen", laat ze wat schuldbewust weten. "Ze spreken hier ook vloeiend Engels. Je gaat dan minder moeite doen om de lokale taal te leren, want je kunt je toch wel uitdrukken."

In totaal blijft Karen acht weken in Manilla. "Ik stond wel te springen toen duidelijk werd dat ze docenten naar de Filipijnen wilden sturen. Voor mijn man was het slikken. We hadden net onze dochter voor langere tijd naar Frankrijk gebracht en toen vertrok ik voor twee maanden. Het is nu ineens wel heel erg stil in ons huis in Tilburg."

Karen ziet haar uitstapje als een groot avontuur. Dat werd het ook meteen toen er na een week een supertyfoon onderweg bleek. "Wij waren totaal onwetend onderweg naar het strand toen onze mobieltjes massaal alarm sloegen. De tekst op de telefoons konden we niet lezen, want Filipijns, maar het was duidelijk alarmerend."

"De lokale bevolking bleef heel ontspannen", gaat Karen verder, "maar ze adviseerden ons wel om snel om te draaien en te schuilen in ons hotel. Uiteindelijk draaide de tyfoon af en hadden we vooral een leuk verhaal voor bij de borrel."