Predikant Joshi (35) werkt vanuit het K3-principe: in de kerk, de kroeg en bij de kapper

Voorganger Joshi van Veen van de Rafaël-gemeente in Goes is met zijn 35 jaar niet alleen één van de jongste predikanten in Zeeland, hij heeft ook een bijzondere werkwijze om mensen te bereiken. Hij staat namelijk regelmatig achter de bar om cocktails te maken en gaat dan met mensen in gesprek over het geloof. Hij noemt dat zelf met een mooi woord 'het missionair zijn'.

Je bent voorganger, barkeeper en muzikant. Maar hoe zou je jezelf willen omschrijven?

"Nou, ik hoop altijd dat mensen me zien als een levenskunstenaar. En ik ben goed voorbereid op allerlei situaties. Blije momenten in het leven, maar ook droevige momenten. Zoals het overlijden van mijn vader in 2014. Rouw is niet iets wat je kan oefenen, maar ik had het idee dat ik erop voorbereid was. En daar heeft mijn geloof in God denk ik ook een rol in gespeeld. Het is de kunst om te leven en soms te overleven. En ik hoop dat ik daar anderen mee kan en mag inspireren."

Wanneer ben je met het geloof in aanraking gekomen?

"Met het geloof ben ik op hele jonge leeftijd in aanraking gekomen. Mijn moeder is, net zoals ik, theoloog en mijn vader maakte altijd muziek in de kerk. En zodoende heb ik het van jongs af aan meegekregen. Maar het is wel voor mij een uitdrukkelijke eigen keus geweest om daadwerkelijk te gaan werken in de kerk. Ik ben daar nooit in geforceerd door mijn ouders."

Op welk moment in je leven kwam je tot de conclusie dat je voorganger wilde worden?

"Qua muziek was ik altijd al betrokken in de kerk. Ik denk dat ik tien jaar was dat ik al dwarsfluit speelde. Vervolgens werd de dwarsfluit ingeruild voor een piano en ben ik ook gaan zingen. En tijdens mijn middelbare schoolperiode kwam ik er gaandeweg achter dat ik wat meer wilde gaan doen met mijn geloof en ook wat meer wilde betekenen in de kerk. Toen ben ik theologie gaan studeren aan de Evangelische Theologische Faculteit in Leuven.

Waarom wilde je zo graag voorganger worden? Je kan het geloof toch ook alleen belijden.

"Omdat ik geloof in de kracht van de kerk en de relevantie van de kerk. Voor mij was het de combinatie tussen passie en frustratie. Passie, omdat ik iets moois wilde opbouwen. En dat is ook waar God het over heeft, 'het Koninkrijk God bouwen'. En dan niet alleen in die anderhalf uur op zondagochtend.

Waarin onderscheid jij jezelf in vergelijking tot andere predikanten?

"Ik hoop dat mensen mij niet zien als voorganger of predikant, maar als mens die vanuit echtheid probeert te handelen. En daarbij ga ik regelmatig uit van het K3-principe. En daarmee bedoel ik dat ik niet alleen te vinden ben in de kerk, maar ook in de kroeg en bij de kapper. Op deze manier krijg ik namelijk te horen wat er speelt in een gemeenschap en kan ik in gesprek met mensen over het geloof. Het risico is aanwezig dat die vervolgens gefileerd wordt. Maar daar leer je ook van."

Je maakt ook veel gebruik van sociale media om mensen te bereiken. Waarom?

"We leven nu eenmaal in een digitale wereld. Door het coronavirus hebben we allemaal goed kunnen oefenen. Al hoop ik niet dat we in de toekomst alleen maar via schermpjes contact hebben met elkaar. Het gaat om echte ontmoetingen met echte mensen.

Dat betekent niet dat ik er geen gebruik van maak, want het is wel mooi hulpmiddel om mensen te bereiken. En dan hoop je dat die mensen weer andere mensen aansteken. Of zoals het in het Nieuwe Testament wordt genoemd, 'discipelen maken'. Je zou kunnen zeggen dat ik het op een moderne manier aanpak qua communicatievorm, maar je zou me gereformeerd kunnen noemen qua visie op de bijbel. Want dat is wel waar ik wil uitkomen."