Bronzen Schouten: het moet nog even doordringen

Twee weken lang moest Irene Schouten wachten tot ze het olympisch ijs mocht betreden. Maar het wachten werd beloond met een bronzen medaille. Na afloop leek de Noord-Hollandse zich echter af te vragen of ze het maximale eruit had gehaald. "Het moet nog even tot mij doordringen. Ik ben sowieso blij met een medaille, maar het liep niet zoals we wilden."

Op 500 meter van de finish trok Schouten de sprint aan. "Ik dacht: ik ga maar gewoon. De rest zat de hele tijd naar ons te kijken en te duwen. Ze proberen mij het echt moeilijk te maken. Maar achteraf had ik het niet anders kunnen doen. Het blijft een spel."

Schouten sprak ook met nadruk haar dank uit aan Annouk van der Weijden, die in de halve finales hard ten val was gekomen maar desondanks in de finale de laatste restjes energie opofferde om haar landgenote van dienst te zijn. "Deze medaille is ook voor Annouk. We dachten dat we allebei het podium zouden kunnen halen omdat we zo hard in de trainingen reden. We wilden samen goed zijn in de finale", zei Schouten.

Helaas voor Van der Weijden was ze, vanwege de val, niet op haar best. Pijnstillers moesten er vooraf aan te pas komen. "Ik wilde Irene heel graag helpen in de finale, maar mijn knie lag in puin. Het is een teamonderdeel alleen heb ik niet zoveel kunnen doen als ik wilde."