Jos Stolper
redacteur NOS op 3
Jos Stolper
redacteur NOS op 3
Twee keer eerder stond Frankrijk in een finale van het WK voetbal. Eentje daarvan wonnen ze: in 1998. Voor de Kroaten is het de eerste keer dat ze in een WK-finale staan. We spraken drie Kroaten die in Nederland wonen. Hoe leven zij naar de wedstrijd van vanavond toe?
"Ik voel de zenuwen nu wel goed hoor", vertelt Zrinko Kulisic (34). Hij had goede verwachtingen, maar dat Kroatië zo ver zou komen had hij niet verwacht. "We hebben mazzel dat het zo goed ging in de groepsfase anders hadden we in de achtste finale tegen Frankrijk gespeeld en dat had heel anders kunnen uitpakken."
Twee weken geleden keek Zrinko de achtste finale tegen Denemarken in Kroatië. "Dat was nagelbijten", vertelt hij. "Eigenlijk moet ik daar nu met de finale ook zijn. Maar ja, je houdt er met je vakantie geen rekening mee dat we zo ver komen."
Na de winst op Engeland in de halve finale wilde hij ook direct een ticket naar Moskou of Zagreb boeken. "Maar na een nachtje slapen wist ik al wel dat dat niet ging lukken", vertelt Zrinko lachend.
Dus kijkt hij met een groepje vrienden de wedstrijd thuis. "Ik verwacht dat beide landen heel afwachtend gaan spelen. Je wilt niet ineens een countergoal om je oren krijgen."
Dat verwacht NOS-redacteur Filip Dujic (26) ook. "We moeten in het begin eerst speldenprikjes uitdelen en vooral niet te veel naar voren gaan spelen. Als je Frankrijk een kansje geeft, ligt die bal direct in de goal."
Filip voelt de zenuwen voor vanavond al sinds de Kroaten Engeland woensdag eruit knikkerden. "Deels is het natuurlijk een beetje geluk dat we wonnen, maar voor een groot deel ook omdat we er heel hard voor strijden. Dat strijden zit een beetje in iedere Kroaat, die weten dat ze niet zomaar iets cadeau krijgen."
Dat heeft z'n oorsprong in het verleden volgens Filip. "Na de onafhankelijkheidsoorlog met Joegoslavië moesten veel mensen opnieuw beginnen en daar keihard voor werken. Ik denk dat die mentaliteit er echt in zit bij de spelers."
Dit is zoiets unieks, dit maak je maar één keer in je leven mee.
De finale spelen betekent dan ook veel voor de Kroaten, vertelt Filip. "Het is een mijlpaal in de geschiedenis van het nog jonge land. Het begon met de onafhankelijkheid, toen de democratie, in 1998 speelden we de halve finale van het WK, daarna kwamen we in de Europese Unie en nu spelen we de finale van een WK. Het zijn steeds stapjes in de evolutie van het land."
In 1998 speelde Kroatië de halve finale tegen hetzelfde land als vanavond: Frankrijk. De Fransen waren toen met 2-1 te sterk en daarmee was de Kroatische droom voorbij. Deze finale is dus een perfect moment voor 'payback', zegt Filip.
"Alle Kroatische spelers zaten toen als jongetjes in hun voetbalshirtjes voor de tv en zagen hoe close het was. Die willen nu revanche nemen, dat zeggen ze ook in interviews. Het is echt een extra drive om te winnen."
Maritza Dubravac (29) is eigenlijk helemaal niet zo'n grote voetbalfan, vertelt ze. "Maar als Kroatië gaat spelen dan gaat het toch altijd kriebelen en word ik fanatiek. Bij de wedstrijd tegen Engeland stond ik op een gegeven moment met m'n wijntje op het balkon omdat ik de spanning even niet meer aankon."
Wat het vanavond gaat worden, vindt ze lastig om te voorspellen. Hopen op winst doet ze natuurlijk wel. "Maar of we nou winnen of verliezen, ik ben vooral heel erg trots dat een Oost-Europees land het voor elkaar krijgt om een finale op het WK te spelen. Westerse landen kijken vaak een beetje neer op Kroatië, dat kleine landje. Maar dat kleine landje heeft best veel goede spelers en een topsportgeschiedenis."
Maritza hoopt vooral dat het WK ervoor kan zorgen dat er weer wat liefde tussen de Balkanlanden komt. "Er is nog steeds veel verdeeldheid door de oorlogen, veel wij-zij-denken. Sporters kunnen dat doorbreken."
Als voorbeeld noemt ze de Servische toptennisser Novak Djokovic. Nadat Servië er in de groepsfase uit lag, zei Djokovic voor Kroatië te zijn: "Ik zou blij zijn als ze de beker winnen." Een uitspraak die hem op kritiek kwam te staan in Servië, maar volgens Maritza juist laat zien dat sport kan verbinden. "En hopelijk kan het voor een stukje verzoening zorgen."
Vanavond kijkt ze de finale samen met haar familie en vrienden. En of ze nou winnen of verliezen, feest wordt het sowieso wel: "Het is fantastisch wat ze al hebben bereikt. Ik moet morgen werken en waarschijnlijk heb ik wel een klein katertje."