Neem nog een pilletje en slaap verder tot een uur of 2 's middags, denkt Maayke Schlee (29) weleens als ze 's ochtends wakker wordt. Soms zit ze zó diep in haar depressie dat zelfs opstaan als een groot obstakel voelt.
Maayke is één van de vele jongeren die kampen met een depressie. Drie op de tien jongeren voelen zich depressief en de vraag naar psychische hulp is groter dan ooit. Veel van die jongeren durven daar niet over te praten met hun familie en vrienden. Want dierbaren kunnen wel meeleven, maar die depressie zelf beleven ze niet.
In deze special laten we je ervaren hoe het is om een depressie te hebben. Scroll zelf door de obstakels van een dag met een depressie:
Toen Maayke voor het eerst hoorde dat ze een depressie had, was ze acht jaar oud. Daarna heeft ze nog negen keer gitzwarte periodes meegemaakt. "Ik ben nu 29, dus ik heb er 21 jaar ervaring mee." Die fases kunnen driekwart jaar duren. Soms korter, soms langer. "En ik weet dat het weer gaat gebeuren."
Meerdere keren probeerde Maayke antidepressiva te slikken als medicijn tegen haar psychische ziekte. Maar soms ging ze daar helemaal niet goed op: "Toen ik het medicijn prozac probeerde, kreeg ik heel erge nachtmerries. Ik ging heel erg trillen en had het constant koud. Het werkte averechts. Ik ging zo ver in het negatieve dat ik echt niks meer kon."
"Ik weet nog dat ik thuis op de bank lag en geen controle meer had over mijn lichaam. Dat was zo raar. Ik denk achteraf dat ik een soort psychose had."
Na een halve nacht wakker te hebben gelegen, stootte Maayke haar slapende vriend aan. "Ik zei tegen hem dat ik me heel erg zwart voelde: 'Als ik je nu niet wakker maak, dan gebeurt er wat.'"
'Vandaag ben ik zwart'
Omdat Maayke vaak niet kan uitleggen wat ze precies voelt, praten zij en haar vriend in kleuren. "Geel betekent gewoon goed. Groen als het oké gaat. Bij blauw ben ik al wat somber. En rood is echt depressieve gedachten, dat ik bijna niet meer zonder hulp terugkom in het nu. En zwart is echt bijna het einde."
Nadat Maayke haar vriend wakker had gemaakt, kwam ze terecht op de crisisdienst. "Daar zeiden ze dat ik meteen moest stoppen met prozac. Het is altijd een beetje zoeken met antidepressiva, om te kijken wat werkt. Maar er zijn er een paar waar het compleet de andere kant mee kan opgaan."
Therapie
Sindsdien, en met een ander depressivum, gaat het beter met Maayke. Maar dan nog zitten er slechte dagen tussen de goeie. De deur uitgaan, het verkeer in, het kan verschrikkelijk zijn voor haar.
Maayke: "Het verkeer is het allermoeilijkst. Ik doe er bijvoorbeeld alles aan om niet te hoeven inparkeren. Ik ga liever een kilometer verderop parkeren. Ik denk dat iedereen dan naar me kijkt, op me wacht. Die 'getuigen', dat is het ergste."
"Zo werkt je hoofd dan op zo'n moment. Je neemt alles persoonlijk op, maar dat is misschien helemaal niet zo. Bij een depressie is alles moeilijk, het is niet reëel. Het is gewoon niet echt, die gedachten. Ik ben ook heel goed in mezelf overtuigen dat het oké is als ik nog een dagje in mijn bed blijf liggen. Maar ik weet dat het niet goed voor me is."
Vrijdag werd ook bekend hoe anonieme zorg - waar veel jongeren gebruik van maken - in de knel komt. Want terwijl staatssecretaris Blokhuis in januari een campagne lanceerde om depressies bespreekbaar te maken, kregen sites die juist jongeren met hun psychische problemen helpen, niet genoeg geld.
Hoe zit dat? Mag je wel hulp vragen, maar geen geld kosten? Bekijk onze explainer:
