Nederland is razend populair onder Chinese promovendi. Steeds meer Chinezen doen met een beurs onderzoek in Nederland. Dat is fijn voor universiteiten want ze hoeven deze promovendi niet te betalen. De Chinese onderzoekers zijn zelf minder blij: ze voelen zich onzichtbaar en lopen tegen cultuurverschillen aan.
"Ik voel me vaak eenzaam", zegt Yueqiao Han. Ze zit in het vierde jaar van haar promotie aan de Universiteit van Tilburg. Nederlanders zijn vriendelijk maar ook best afstandelijk, vindt Yueqiao. Het kost haar daarom veel moeite om vrienden te maken op de universiteit.
NOS op 3 sprak met twee van deze Chinese promovendi: "In China is alles groter."
Tung Tung Chan van het Leidse Centre for Science and Technology Studies deed onderzoek naar Chinese promovendi van verschillende universiteiten. "Ik had zelf ook moeite met het aanpassen aan de Nederlandse cultuur op universiteiten", vertelt Tung Tung, die zelf uit Maleisië komt.
Uit haar onderzoek blijkt dat Chinese promovendi het soms best zwaar hebben. Een taalbarrière maakt integreren lastig, en ze lopen tegen cultuurverschillen aan. Ook voelen de promovendi zich soms achtergesteld door hun universiteit.
Deze Chinese promovendi komen met een beurs van de Chinese overheid naar Nederland: een CSC-beurs. China wil zo de eigen kenniseconomie een boost geven. Ze ontvangen een beurs van 1200 euro per maand en worden dus niet betaald door Nederlandse universiteiten. "Het is voor universiteiten dus voordelig om Chinese promovendi met een CSC-beurs te werven", zegt Saskia Ebeling van de Universiteit Utrecht. De universiteiten krijgen geld voor elke promovendus.
Het zijn subtiele verschillen die niet uitgesproken worden, maar die je wel voelt. Daardoor voel ik me minder thuis.
Daarnaast merken Chinese promovendi dat zij op een andere manier behandeld worden dan promovendi die in dienst zijn van een Nederlandse universiteit. De meeste promovendi worden betaald door de universiteit. Promovendi met een Chinese CSC-beurs krijgen flink minder geld.
"Promovendi die worden betaald door de universiteit hebben vaste werkplekken en moeten naast hun onderzoek ook lesgeven", zegt Xiao Ma. Zij promoveert dit jaar aan de Universiteit Leiden. "Wij hoeven geen les te geven en hebben flexplekken. Het zijn subtiele verschillen die niet uitgesproken worden, maar die je wel voelt. Daardoor voel ik me minder thuis."