Loïs (21) wil verkrachting bespreekbaar maken: 'Je bent niet alleen'

• Suzan Yücel

  redacteur NOS op 3

"Ik voelde me vies, leeg en misbruikt." Loïs (21) durft inmiddels openlijk te spreken over haar ervaring met seksueel geweld. Dat is niet altijd zo geweest. Twee jaar geleden eindigde een afspraakje met een 'vriend' in een verkrachting.

"Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik geen seks wilde, maar doordat hij psychische spelletjes speelde, kreeg ik het idee dat ik wel moest. Ik verlamde helemaal waardoor hij zijn gang kon gaan."

Als onderdeel van haar traumaverwerking organiseert ze vandaag een expositie rondom seksueel geweld. Ze verkoopt de schilderijen die ze in haar depressieve periode heeft gemaakt. De opbrengst gaat naar Centrum Seksueel Geweld (CSG) in Amsterdam om naamsbekendheid te creëren.

Loïs belandde in een diep dal nadat het was gebeurd. Ze werd opstandig, liep weg van huis, stopte met school en raakte in een zware depressie. "Lang heb ik gedacht dat het mijn eigen schuld was, omdat ik het toeliet. Ik vond dat ik meer had moeten tegenstribbelen, duidelijker had moeten zijn dat ik niet het wilde."

Na een half jaar vertelde ze het aan haar omgeving en zocht ze hulp om haar trauma te verwerken. Het gaat nu dan wel beter met haar, al heeft ze er nog altijd last van.

"De eerste week na een incident met seksueel geweld wordt ook wel de gouden week genoemd", zegt klinisch psycholoog Iva Bicanic. "Dan kunnen we het slachtoffer direct adviseren en alle hulp en onderzoek bieden. Veel sporen zijn dan nog op het lichaam aanwezig en dat is nuttig voor de politie om de dader op te sporen."

Bicanic is landelijk hoofd en mede-initiatiefnemer van het CSG. Ze kwam zogeheten rape centers tegen in Denemarken en bracht het concept naar Nederland. In zo'n centrum werken artsen, psychologen en de politie onder één dak. "Fijn voor het slachtoffer", zegt Bicanic. "Want die krijgt direct hulp en hoeft het verhaal niet iedere keer te herhalen."

Het CSG bestaat nu zes jaar en begon met twee vestigingen. Nu zijn het er zestien, wat Bicanic betreft wel genoeg. Een slachtoffer van acuut seksueel geweld is overal in Nederland binnen een uur bij zo'n centrum.

Loïs was niet op de hoogte van het bestaan van het CSG, nadat ze slachtoffer was geworden van seksueel geweld en wil daarom meer bekendheid creëren om andere slachtoffers te helpen. "Ik voelde me heel erg alleen. En ik wil andere slachtoffers laten weten dat ze er niet alleen voor staan." Ook wil ze het taboe doorbreken om te praten over ervaringen met seksueel geweld.

"De focus ligt vooral op het slachtoffer. Wat had die kunnen doen om het te voorkomen? Waarom is die persoon überhaupt in die situatie terecht gekomen? De vraag is bijna nooit waarom de dader het heeft gedaan en hoe we dat kunnen aanpakken."

Wat betreft Bicanic is een eerste stap naar openheid als we stoppen met victim blaming. "Want dat is nog schadelijker voor het slachtoffer dan de daad zelf."