Ouders zorgen voor hun kinderen, maar hoe is het als je op jonge leeftijd voor één van je ouders moet zorgen? Het overkwam Viroen Soebedar al toen hij 17 was: "Ik was aan het gamen en hoorde mijn moeder roepen dat ze geen gevoel meer had in haar arm", zegt hij. Een herseninfarct. En nu is Viroen al zes jaar mantelzorger voor zijn moeder.
Sinds vorig jaar woont Viroens moeder in een verpleeghuis. Hij gaat er zeven dagen in de week heen om haar te verzorgen. Niet eenvoudig, omdat hij daarnaast ook bedrijfskunde studeert.
Omdat hij er koste wat kost voor zijn moeder wil zijn, stopte hij dit jaar even met zijn studie. Ook heeft hij gesprekken met een psycholoog om het te hebben over de druk die het mantelzorgen met zich meebrengt.
Viroen: "Als mijn moeder er niet meer is, wil ik kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om haar te helpen."
Om mantelzorgers meer te steunen, wil Viroen dat de zorg verandert. "Door het personeelstekort ligt er nog meer druk op mantelzorgers die taken van verzorgend personeel moeten overnemen."
Viroen vindt het jammer dat het 'mantelzorg-compliment' is afgeschaft, een bedrag van 200 euro dat tot 2015 aan mantelzorgers werd gegeven. Nu dat er niet meer is, verschilt het per gemeente welk soort vergoeding er tegenover staat, variërend van een klein geldbedrag tot een kortingspas voor leuke uitjes.
Als mijn moeder gelukkig is, krijg ik vanzelf een lach op mijn gezicht.
Viroen hoopt vooral dat jonge mantelzorgers er met anderen over praten en hulp zoeken wanneer dat nodig is. "Neem iemand in vertrouwen en praat erover, want je staat er niet alleen voor", zegt hij. Hij haalt vooral kracht uit de leuke dingen en het vele lachen met zijn moeder. "Als zij goede zorg krijgt en gelukkig is, krijg ik vanzelf een lach op mijn gezicht."