Mirte Anderweg (20) zat in haar tweede jaar op de hogeschool in Breda toen ze last kreeg van stemmingswisselingen. "Ik had al eerder last van winterdips dus ik dacht dat dit er eentje was." Maar het werd steeds erger en een vriendin adviseerde haar om hulp te zoeken. Al gauw werd duidelijk: ze had een depressie.
En met zulke problemen gaan opleidingen niet altijd goed om, blijkt uit onderzoek van het Centrum Hoger Onderwijs Informatie op basis van een enquête onder 280.000 studenten.
Mirte was niet eens zó ontevreden toen ze bij de opleiding over haar problemen begon. "De decaan stuurde me door naar een psycholoog en regelde dat ik geen tentamenvakken meer hoefde te doen."
Maar toch zat haar iets dwars. "Ik heb lange tijd gedacht dat ik de enige was. Maar nu weet ik dat de helft van de studenten hier last heeft van stress en faalangst. Waarom is daar niet standaard voorlichting over?"
Waarom krijgen we wel mentorvakken over hoe je een cv maakt en jezelf als merk verkoopt, maar niet over hoe je met stress omgaat?
De afgelopen jaren is veel positief veranderd, zeggen de studenten. Zo zijn opleidingen beter bereikbaar voor bijvoorbeeld rolstoelen en zijn sites beter leesbaar. En toch krijgen veel opleidingen maar net een voldoende. Het schort vooral aan voorlichting, intakes en begeleiding.
"Studenten willen weten waar ze terecht kunnen en zich welkom voelen", zegt directeur Marian de Groot van Expertisecentrum handicap+studie. "Het is voor mensen met een handicap of een andere beperking vervelend als je dertig keer moet doorklikken op een site voor je vindt waar je hulp kan zoeken."
En, zegt Mirte: "Waarom krijgen we wel mentorvakken over hoe je een cv maakt en jezelf als merk verkoopt, maar niet over hoe je met stress omgaat? Terwijl dat misschien nog wel belangrijker is voor je carrière."
Zo'n 39 duizend van de 280 duizend ondervraagde studenten (1 op de 7) hebben naar eigen zeggen een functiebeperking. Dat kan gaan over: een fysieke handicap, autisme, ADHD, maar ook dyslexie, dyscalculie, een chronische ziekte of een psychische aandoening. Vooral bij psychische aandoeningen - bijvoorbeeld burn-outs en depressies - valt veel te winnen, volgens de studenten. Helemaal omdat die groep het snelst groeit.
"Studenten met psychische klachten krijgen vaak te maken met een stigma", zegt De Groot. "Docenten hebben angst om het te benoemen, terwijl dat helpt. Richt bijvoorbeeld praatgroepen op. Dan kunnen studenten lotgenoten ontmoeten en laat je zien dat je oog voor ze hebt."
Het zou zo fijn zijn als de school het initiatief zou nemen.
Danielle (24) student aan de hogeschool Rotterdam is goed geholpen vindt ze, maar vindt dat de school uit zichzelf meer had moeten doen. "Bij ons kon aan het begin aanvinken of je wel of geen aandoening hebt. Bij dyslexie is dat niet zo erg, maar bij een psychische aandoening is dat toch moeilijker. Als je 'ja' aanvinkt, word je uitgenodigd voor een speciale bijeenkomst, maar niet iedereen gaat daarheen. En dan weet je dus niet wat er allemaal voor een voorzieningen zijn en bij wie je terecht kunt."
Danielle is niet haar echte naam, ze heeft namelijk last van een angststoornissen, depressie en een persoonlijkheidsstoornis en voelt zich te kwetsbaar met echte naam in dit artikel. "Ik heb vaak en goed contact met de decaan en toen ik vertraging opliep werd er meteen een jaar extra studiefinanciering aangevraagd."
Ze heeft met andere studenten praatgroepen opgericht voor studenten die last hebben van depressieve klachten. En daar zit het knelpunt. "Wij moesten dat zelf doen, het kwam niet uit de school. Het kost veel energie dit te organiseren, en die energie kunnen we niet in de studie steken. Het zou zo fijn zijn als de school het initiatief zou nemen."