Genderneutrale kleding voor kinderen: echt iets van nu? Eigenlijk is het van alle tijden, vertelt modeconservator Madelief Hohé. "In de zeventiende eeuw droegen jongens rokken."
Hohé, modeconservator bij het Gemeentemuseum in Den Haag, vindt het wel interessant dat er momenteel zoveel te doen is om genderneutrale kleding. "In de jaren 60 heette genderneutraal nog unisex. Wat toen speelde, is nu weer een ding, alleen heet het anders."
Sinds wanneer is kleding eigenlijk genderbepaald? Dat zochten we uit:
Bonte strikken, kant en hoge hakken
In de zeventiende eeuw werden de allerkleinsten allemaal in rokken gestoken, vertelt ze. "Er zijn allerlei theorieën waarom dat was, maar het was vooral praktisch: een rok is veel makkelijker met verschonen." Alleen de jasjes waren anders: "Beide jasjes waren met bloemetjes gestikt en gemaakt van dezelfde stof, maar een jongetje kreeg een militair jasje."
Maar hoe wist je dan dat een pasgeboren baby een jongen of meisje was? "In de achttiende eeuw hingen er kraamkloppers op de deur. Bij een meisje had die een witte kanten strik. Bij een jongetje werd er een roze papiertje tussen het kant geschoven. Dus toen lag het precies andersom."
Beschuit met muisjes
Het onderscheid tussen roze en blauw zoals we het nu kennen, komt uit de jaren 30 van de vorige eeuw, vertelt Hohé. "Dat gaat gelijk op met roze en blauwe muisjes." Het komt volgens haar voort uit de commercie. Alles was in die tijd ineens roze en blauw: kleding, geboortekaartjes, strikjes én muisjes.
In de jaren 60 raakte roze en blauw uit de mode: kinderkleding werd unisex: meisjeskleding werd net zo 'stoer' als dat van jongens. "Het sijpelde door vanuit kleding voor volwassenen. Je had toen dezelfde type broeken voor mannen als vrouwen."
En nu is roze en blauw weer terug, sinds de jaren 80 al. Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken, maar volgens het Amerikaanse Smithsonian museum is een belangrijke reden dat in de jaren 80 prenatale screening opkwam: vanaf dat moment wisten ouders voor de geboorte weten welk geslacht kun kind werd. Dus gingen ze vast inkopen doen voor hun aanstaande zoon óf dochter.
"Het is weer in de markt. Want dat is het uiteindelijk; je ziet het in films, in advertenties. Dat werkt zo. We zijn sowieso weer terug bij af: net als in de zeventiende eeuw kleden we onze kinderen weer als miniatuur volwassenen."