Als je doof bent, is een film kijken een andere ervaring. Als de film niet in gebarentaal gemaakt is (zoals de film 170Hz), ben je als dove al snel aangewezen op de ondertiteling of een gebarentolk. Een groep Rotterdamse filmmakers vond het tijd voor een experiment: een korte film die horenden en doven op dezelfde manier beleven. En daarbij maakten ze gebruik van ballonnen.
"We hebben om tafel gezeten met een groep dove jongeren en gevraagd wat zij wilden", vertelt producent Hans Groenendijk. "Ze worden veel meer getriggerd door zintuigen, zoals kleur en acteerspel. En ze vinden het een verademing als ze niet op de ondertiteling of tolk hoeven te letten."
Uiteindelijk besloten de makers om alleen bastonen in de film te gebruiken. "Doven kunnen die voelen door een ballon in de hand te houden, horenden kunnen de tonen voelen én horen. Dat is qua kijkbeleving meer of min gelijk", zegt Groenendijk.
Het script van Sudden Deaf gaat over een man die doof wakker wordt, maar toch op tijd op zijn afspraak wil komen. Er spelen professionele acteurs in, maar er hebben wel een aantal dove jongeren een bijrol.
De korte film is in drie dagen opgenomen met een klein budget. Een voordeeltje: een geluidsman op de set was niet nodig. En de crew hoefde niet te wachten als er ergens buiten hard geluid was. "Wat ook even wennen was, was dat je niet zomaar 'actie' kon roepen", vertelt Groenendijk. "We moesten dan dus ook handgebaren gebruiken."
De reacties na de première van de film waren in ieder geval enthousiast. "Ik kon de film voelen, dat was erg grappig", vertelt de dove José Jurado, die een kleine bijrol heeft, in gebarentaal. "En mijzelf terugzien was natuurlijk een bijzondere ervaring."
Ook de horende bezoekers reageren positief. "Het was apart om de trillingen te voelen", vertelt een bezoeker. "En het was leuk dat de film horenden een beetje laat ervaren hoe het is om doof te zijn."