Hij kan niks zien, maar toch zit hij met een controller in z'n handen en speelt hij het vechtspel Street Fighter op een plasma-scherm. Sven van de Wege (31) gamet puur op de geluiden die hij hoort. "Elke beweging heeft een apart geluidje in het spel. Zo kan ik precies horen welke bewegingen mijn tegenstanders maken. En weet ik hoe ik moet reageren."
Terwijl op het scherm te zien is hoe Sven met zijn character vecht tegen een vrouw kan hij, met zijn koptelefoon op, exact beschrijven wat er gebeurt. "Ze springt, ze bukt, ze geeft me een knietje." Niet veel later slaat hij haar knock-out.
Sven is goed in Street Fighter. Zo goed zelfs dat hij sinds een aantal maanden wedstrijden speelt. Tegen mensen die gewoon kunnen zien en zelfs professioneel gamen. Dit weekend speelt hij een toernooi in Birmingham. Als 'Blindwarriorsven'.
Sven werd blind toen hij zes was, nadat een tumor in zijn hoofd een oogzenuw had beschadigd. Van de een op andere dag zag hij niks meer. "Het eerste wat ik deed toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis, was naar mijn computer gaan. Toen ik erachter kwam dat ik dat niet meer kon, was ik heel verdrietig en boos."
Totdat Streetfighter 2 uitkwam, en hij een vriendje het spel hoorde spelen. "Ik luisterde hoe hij speelde, en toen kwam ik erachter dat ik dat ook zou kunnen. Nog niet zo heel goed, maar toch."
Er ging echt een wereld voor me open.
"Sinds die tijd ben ik heel erg met dat spel bezig geweest, en heeft het ook heel erg geholpen met het verwerken van mijn handicap en het overwinnen van mijn ziekte. Er ging echt een nieuwe wereld voor me open."
Zijn vriendin (ook zij is blind) moedigde hem vorig jaar aan ook toernooien te gaan spelen. In Nederland kon hij zo snel geen toernooi vinden en zo kwam hij bij een toernooi in Madrid uit.
Hij verloor daar al zijn wedstrijden. Op één na. En dat was net de wedstrijd die live uitgezonden werd op internet. "Bij die internet-wedstrijden zit je op een speciaal podium en kijken veel mensen mee. Toen ik gewonnen had, deed ik mijn koptelefoon af en toen begon de hele zaal te juichen. Dat was echt geweldig."
En dat niet alleen: hij had de smaak te pakken. "Het fijne vind ik dat de gamewereld me met open armen heeft ontvangen. Als ik iets nieuws wil proberen krijg ik vaak reacties van 'dat kan jij toch niet' of 'hoe wil je dat dan doen'. Maar met gamers gaat dat juist andersom. Organisaties reageren heel positief. Ze denken in oplossingen, niet in problemen."
Al is het wel even wat anders: in een grote zaal, met een bak herrie om je heen spelen, of rustig in je woonkamer. "Ik informeer bij toernooiorganisaties dat ik in een rustige ruimte wil spelen, of in een hoek van de grote zaal, met een hoofdtelefoon op. Maar lukt het niet, dan moet het maar zo. Dan hoop ik maar dat mijn koptelefoon genoeg geluid wegfiltert."
Door mee te doen aan toernooien is Sven een stuk bekender geworden in de gamewereld. En met die bekendheid hoopt hij wat te kunnen doen.
"Voordat ik blind werd speelde ik helemaal geen vechtspellen. Ik vond spellen als Mario veel leuker, maar dat lukt gewoon niet qua geluid. Ik zou het kicken vinden als ze een Mariospel zouden maken dat wij als blinden ook zouden kunnen spelen. Als ik zou kunnen helpen om dat te realiseren, zou ik dat fantastisch vinden. Het is vaak geen onwil, maar onwetendheid van ontwikkelaars dat dat nu nog niet kan."
Maar voor dat zover is, probeert hij vooral nog veel beter te worden in Street Fighter. En hij is op de goede weg, zo zegt hij zelf. In Madrid won hij dan maar één potje, in Birmingham dit weekend hoopt hij de poulefase te overleven en in de knock-outfase van het toernooi terecht te komen. "Top 16, top 8, dat zou ik echt fantastisch vinden."
Of dat erin zit? "Ik denk het wel. Ik ontwikkel me steeds verder. Als ik kijk waar ik in Madrid was en waar ik nu ben, dan zit er echt wel een stijgende lijn in, maar ik heb nog wel een lange weg te gaan."