Je hoort de term 'soft target' na de aanslag in Manchester vandaag vaak voorbijkomen. Maar wat bedoelen we daar eigenlijk mee? En waarom wordt de Manchester Arena zo genoemd?
"Met soft targets bedoelen we meestal burgers of plekken die slecht beveiligd zijn", legt terrorisme-expert Jeanine de Roy van Zuijdewijn van de Universiteit Leiden uit. Voorbeelden van soft targets zijn grote evenementen, ziekenhuizen, scholen, theaters en restaurants. Ook het openbaar vervoer kun je een 'soft target' noemen.
De tegenhanger van een soft target is een 'hard target'. Dat zijn juist plekken of mensen die goed beveiligd worden, zoals ambassades, kerncentrales, een militaire basis of een belangrijk persoon met veel bodyguards.
Volgens De Roy van Zuijdewijn is er ook bij de aanslag in Manchester gekozen voor een soft target. "Het lijkt erop dat de aanslag niet in de beveiligde concertzaal was, maar in een hal richting het treinstation."
Dat terroristen kiezen voor slecht beveiligde of openbare plekken, komt vaak voor bij terreuraanslagen. Zoals in Frankrijk: de terroristen hadden het goed beveiligde voetbalstadion op het oog, maar kwamen niet binnen. De terroristen bliezen zichzelf uiteindelijk buiten het stadion op. Daar viel één slachtoffer, terwijl ze op de niet-beveiligde terrassen van restaurants veel meer slachtoffers maakten.
Waarom maken we dan niet van alle plekken en mensen hard target? Dat is volgens De Roy van Zuijdewijn onmogelijk: "Juist de extra controles leveren wachtrijen en daarmee grote groepen mensen op." Een nieuw soft target dus.
"Je kunt wel voorkomen dat een terrorist ergens binnenkomt, maar dan zullen ze een aanslag plegen op de drempel", zegt De Roy van Zuijdewijn daarover. Dat is al voorgekomen, denk maar aan de aanslag op de Belgische luchthaven Zaventem. Daar gingen meerdere explosieven af in de vertrekhal, een onbeveiligd gedeelte bij de incheckbalies.
En er is nog een reden waarom we niet alles en iedereen kunnen beveiligen: vrijheid. Stel je maar eens voor dat je bij elk treinstation gefouilleerd wordt. "Dan krijgen we hier een politiestaat", zegt De Roy van Zuijdewijn. "Je moet daarom niet alleen mensen fysiek beschermen, maar uiteindelijk ook de open samenleving beschermen."
