Ben jij een gabber? Grote kans dat je op 28 oktober gaat stampen in de Jaarbeurs in Utrecht. Op die dag keert hardcore-festival Thunderdome namelijk na vijf jaar terug in Nederland en dan wordt ook gelijk het 25-jarig bestaan gevierd. Wij spraken met drie fans die er dan ook weer bij zijn over de magie van het dansfeest.
Dennis Douna (30) is twee keer eerder naar Thunderdome geweest. Hij appte meteen z'n vrienden en begon gelijk mensen via Facebook uit te nodigen, toen-ie hoorde dat 't terugkomt. "We hebben inmiddels een partybus gehuurd en de teller staat al op vijftig man."
Wat zo leuk is aan het evenement, kan Dennis niet zo goed uitleggen. Om dat te ontdekken, moet je er volgens hem zijn geweest. "Neem bijvoorbeeld de tribute die tijdens de laatste editie werd opgevoerd voor 3 Steps Ahead, een hardcore-dj die is overleden aan kanker. Zijn muziek werd gedraaid, zijn stem was weer te horen en de lichtshow met die hoeveelheid lasers was absurd. Was je daar ook, dan had je echt kippenvel."
Ik koop elke maand een nieuw trainingspak.
Dennis hoopt dat de terugkeer in Utrecht een mix is van oude en nieuwe tijden. "Ik ben zelf heel erg van de hardcore uit de jaren 90. Ik heb wel 250 platen uit die tijd. Wat nu heel erg in is, is de hardere en snellere hardcore. Dat moet je ook draaien om de jongere generatie te lokken."
Hij is er in ieder geval helemaal klaar voor. "Ik koop elke maand een nieuw trainingspak, dus met de kleding zit 't wel goed. Alleen het scheermesje moet weer even over m'n kop en dan kunnen we ertegenaan."
John Smals (25) weet niet meer hoe vaak hij Thunderdome heeft bezocht, hij denkt vier of vijf keer. "De vibe is geweldig. Als je uitgaat in een club en je loopt per ongeluk tegen iemand aan, dan loopt het vaak uit de hand. Bij Thunderdome geef je elkaar gewoon een biertje."
Maar is dat niet een te braaf beeld? "Natuurlijk ken ik de verhalen van mensen die sterk onder invloed zijn van drugs. Maar dat heb je op ieder feestje wel. Ik heb het niet nodig, ik zorg gewoon dat ik de avond van tevoren goed slaap en op de dag zelf doe ik nog een power nap."
John ziet zichzelf ook als een gabber, maar heeft geen kale kop. "Dat hoeft tegenwoordig niet meer per se. Je moet gewoon van de muziek houden en een goede tijd hebben. Het trainingspak blijft natuurlijk wel belangrijk, maar je mag heus wel een beetje variëren."
Ook dit jaar is John van plan om weer naar Thunderdome te gaan. "Lukt het me niet, dan ga ik heel hard huilen. Ik hoop dat allemaal legendes van vroeger weer terugkeren. Je moet als organisatie wel met iets vets op de proppen komen, als je een tijdje bent weggeweest. Dus ik zou zeggen: boek vier gasten van vroeger en dan komt er vast iets moois uit."
Marcel (44) ging voor het eerst naar Thunderdome in Groningen in 1993. "Die zaal. Zo groot. Zo vet. Geweldige muziek. Ik was meteen verkocht. Niet lang daarna heb ik mijn koppie kaalgeschoren."
De jaren erop ging hij vaker. "Zo'n feest begon al op het station, als we opstapten. Dan zag je andere mensen in trainingspakken en raakte je meteen in gesprek met mensen uit heel 't land. En na een avond doorhalen, stapte je in de ochtend met de hele groep weer op de trein, terwijl andere mensen naar hun werk gingen."
Mensen van de kerk pakten je arm en smeekten: doe het niet, ga niet naar binnen.
In die tijd was 'gabber zijn' nog iets nieuws. "Veel mensen vonden het vreemd en begrepen het niet. Ik weet ook nog wel hoe er bij de feesten mensen van de kerk buiten stonden. Die pakten je arm en smeekten: doe het niet, ga niet naar binnen. Daar trokken we ons natuurlijk niets van aan."
Het duurde een jaar of vijf, toen hield de lol wel een beetje op. "Er kwamen steeds meer hooligans op af, de sfeer werd grimmiger, er werd gevochten. Vanaf dat moment ging ik liever naar kleinere feesten waar de sfeer beter was." En ook de leeftijd speelde mee. "Ik kreeg een baan op kantoor. Toen heb ik mijn haar maar weer eens laten groeien."
En toch: het kriebelt soms nog steeds. Marcel draait nog steeds vaak de cd ten ere van 10 jaar Thunderdome. Hij overweegt ook zeker weer te gaan dit jaar. "Ik zie het als een soort reünie. Om iedereen van vroeger weer eens te zien."
Zal hij zijn hoofd dan ook weer kaal gaan scheren? "Nee, dat niet", zegt hij lachend. Maar zijn trainingspak trekt hij er wel graag weer voor uit de kast. "Die heb ik altijd bewaard. Natuurlijk, dat zou ik toch nooit weggooien."