Aleppo, Syrië
Aangepast

Deze pagina deelt alleen de goede herinneringen aan Aleppo

Waar denk je aan als je aan Aleppo, het middelpunt van de Syrische burgeroorlog, denkt? De stad is grotendeels verwoest. Het westen is in handen van de Syrische regering, het oosten hebben Syrische rebellen in handen.

Syriërs die gevlucht of verhuisd zijn herkennen het niet terug. Een kleine groep begon daarom de Facebookpagina National Archive of Aleppo, om alleen de goede herinneringen te delen. Elke dag verschijnt er een foto van een gebouw of plek in Aleppo in betere tijden.

"Een van de mooiste straten van Aleppo"

"Het is geen politieke pagina", zegt journalist Lina Shaikhouni, die een groot deel van jaar jeugd doorbracht in Aleppo. Ze woont nu in Londen. "De oprichter wilde er de geschiedenis van de stad mee vastleggen, met foto's, manuscripten, van alles. Het is een pagina om de stad te herdenken."

Lezers laten hartjes achter en reacties als 'Aleppo is de legende van het verleden', en 'Het is de mooiste en elegantste stad van de wereld', of 'God hebbe je ziel Aleppo, ik kan niet ademen zonder jouw lucht'.

De foto's doen Lina aan thuis denken. "Het geeft een gevoel van verlangen en hoop, om ooit terug te keren. Hier hoor ik thuis, het past."

Aleppo zit in elke cel van mijn lichaam.

Rania Fansa

Voor Rania Fansa is het moeilijk om die foto's te zien. Ze woont nu met haar twee kinderen in Duitsland; in 2014 vluchtte ze voor de oorlog uit Aleppo. Maar haar ouders zijn er nog, net als haar herinneringen. "Het is mijn thuis. Ik ben er geboren, ik heb er gestudeerd, ik ben er getrouwd, mijn kinderen zijn er geboren. Aleppo zit in elke cel van mijn lichaam."

Foto's van het oude Aleppo maken haar verdrietig. "Ik had het er gisteren nog met vrienden over, over de oude stad van Aleppo. Die is bijna helemaal verwoest. De overdekte markt, de soek uit de veertiende eeuw is helemaal afgebrand. En die is belangrijker dan de citadel." De markt brandde in 2012 af door bombardementen en beschietingen.

Rania denkt niet dat ze ooit teruggaat. In ieder geval niet de komende tien jaar. "Die hoop heb ik niet. Soms heb ik het gevoel dat ik geen thuisland meer heb, omdat ik niet terug kan. Het zou sowieso niet hetzelfde zijn. Belangrijke plekken en gebouwen zijn weg. De herinneringen zijn weg, de mensen zijn weg."

"We zijn onze stad kwijt."

Aziziyah-district met katholieke kerk

Deel artikel: