De zweetdruppels lopen over het voorhoofd van René terwijl hij even op adem komt op het rustpunt. Snel bijtanken, wat eten. Hij moet zo weer verder: de plank op, peddelen, staand op een board. Suppen. "Ik had net voor het rustpunt in Sneek een inzinking", gevolgd door een diepe zucht.
In recordtempo werkt hij een appeltje weg. Hij springt weer op zijn plank, het water op. "Het gaat nu wel weer."
En dat is maar goed ook. René moet nog ruim 18 kilometer suppen, net als 94 andere suppers die aan de start verschenen. Vandaag staat de eerste van vijf tochten op het programma van de 220 kilometer lange Elfstedentocht suppen. Suppen staat voor stand up paddle surfing en dat ziet er zo uit:
René is al ruim drie uur onderweg, vertrokken vanuit Leeuwarden. De finish ligt in Sloten. Een 43,3 km lange tocht. Een hele opgave in de brandende zon, zegt René. "Vorig jaar was er veel regen, dat was niet optimaal. En nu is het eigenlijk iets te warm."
Maar de omgeving is prachtig. "Veel koeien, riet, water en suppers. Fantastisch blauwe lucht en zon. Tijdens het suppen kun je je hoofd leegmaken."
De echte Elfstedentocht is 'maar' 200 kilometer, maar op de route van Harlingen naar Franeker moest er te veel gekluund worden, met supboard onder de arm. Dat was niet te doen. Daarom heeft de organisatie de route iets verlengd. Volgens hen is het de "zwaarste suprace ter wereld".
Acht jaar geleden begon de Sup City Tour, zoals de sup-Elfstedentocht officieel heet. Aan de tocht doen 95 suppers mee, met verschillende nationaliteiten. Veel Amerikanen, voornamelijk uit Hawaï, suppen mee. In totaal doen er 27 nationaliteiten mee.
Volgens René kan je niet zomaar deze afstand suppen. "Je moet toch wel 30 tot 40 kilometer in de week op de plank staan om goed voorbereid te zijn." En je moet de techniek goed onder de knie hebben. "Het is 20 procent kracht, 80 procent techniek."
Sfeertje is relaxt
Waarom wil hij dan toch 220 kilometer suppen? "Die vraag moet je niet stellen, denk ik." Hij moet er wel om lachen. "Je denkt dat het een leuk idee is. Totdat je op zo'n plank staat." Net voor Sneek, het rustpunt, had hij even een inzinking. "Dan vraag ik mezelf af: waarom doe ik dit eigenlijk? Maar als ik dan de streep haal, dan is de voldoening erg groot. En het sfeertje binnen de subwereld is enorm relaxt."
Elske is om 9.30 uur begonnen met peddelen. Als we haar spreken, net nadat René weer te water is gegaan, is het vier uur later. "En ik moet nog bijna 20 kilometer", verzucht ze bij het rustpunt. Daar mag ze een kwartiertje op adem komen. En daar krijgt ze wat te eten: bouillon, een banaan en een bordje pasta. Elske probeert het allemaal op te krijgen. "Het suppen gaat redelijk, maar ik had een enorme dip. Nu even wat eten, onderweg had ik al wat te drinken gekregen. Het gaat nu wel weer."
Ook zij moet hierna nog vier dagen suppen. "Het gaat lukken, hoop ik. Ik heb de Elfstedentocht suppen twee keer eerder volbracht en hoop ook nu weer zondag in Leeuwarden aan te komen."
Waarom ze voor de derde keer meedoet? "Het is elke keer weer die uitdaging, je grenzen verleggen. En ook de sfeer eromheen is heel erg goed. Het is een leuk gezelschap dat meedoet, iedereen kent elkaar een beetje, ondanks dat er 27 nationaliteiten meedoen aan de Elfstedentocht."
Ook Martin is blij dat hij even uit kan puffen. Het is zijn vierde Elfstedentocht. "Het is erg vermoeiend, maar naar omstandigheden gaat het goed." Hij vindt de Elfstedentocht zo mooi omdat het vijf dagen lang afzien is. "Je bent helemaal op jezelf toegewezen."
In maart begon hij al met trainen. Martin suppte zo'n 900 kilometer ter voorbereiding op de tocht. Hoewel hij een goed resultaat wil neerzetten, het is immers een race, geniet hij ook van de omgeving. "Dat is wat dit zo uniek maakt. Je komt op allerlei plaatsen waar je niet met de auto kunt komen. Je ziet bootjes, zwaaiende mensen. Ik geniet van elke kilometer."