Een wielercriterium in het Duitse Neuss verliep afgelopen week niet helemaal volgens plan. Een amateurwielrenner van 18 ging er met de overwinning vandoor. En zo hoort het niet bij een criterium.
Aan een criterium doen namelijk vaak grote wielrenners mee en daar wordt door de organisatie flink voor betaald: tienduizenden euro's soms. Het is dan ook een ongeschreven regel dat degene met de grootste naam of hoogste gunfactor het criterium op zijn naam schrijft.
Wat is er precies gebeurd?
De wielerwebsite Cycling Tips sprak met twee deelnemers van de wedstrijd. Zij vertellen dat het peloton een half uur van tevoren werd gebrieft. De organisatie vertelde hoe de race zou verlopen: de profrenners Fränk Schleck, Emanuel Buchmann en Nikias Arndt zouden er kort voor de finish vandoor gaan. Laatstgenoemde zou dan uiteindelijk als winnaar over de streep komen.
Maar niet dus. De amateurrenner Dominik Bauer reed vlak voor de finish weg bij de profrenners, die uiteindelijk het nakijken hadden. Met een gebalde vuist vierde hij zijn overwinning. Dit was volgens de plaatselijke omroeper "de grootste sensatie ooit in Neuss".
Er kunnen twee dingen gebeurd zijn, denken de uit de school klappende renners: Bauer heeft de briefing gemist of hij werd zo overmand door enthousiasme dat hij ondanks de instructies alles op alles zette om de overwinning binnen te slepen.
Het is ongewenst als er onbekenden bij de eerste drie eindigen.
Bij de organisatie van het criterium de Gouden Pijl in Emmen kunnen ze wel lachen om het incident met Bauer. "Maar ik zou er zelf niet blij mee zijn", zegt Roelie Lubbers. Zij is voorzitter van de organisatie van het criterium, dat aankomende dinsdag plaatsvindt.
"Bij ons staan elk jaar prachtige namen in de top drie. Zo hoort het ook. Het is het cv van de Gouden Pijl. We zijn een groot criterium en betalen soms tienduizenden euro's voor een renner. Als je dan een dure jongen contracteert en die komt niet in het winnaarslijstje voor, dan is dat zonde."
Volgens Lubbers zijn er geen afspraken over hoe de top drie tot stand komt. Wel heeft ze een vermoeden waarom de grote namen steeds op het podium staan.
"Ik kan me voorstellen dat renners respect hebben voor een Chris Froome en een Bauke Mollema en hen daardoor laten winnen. Er vallen toch geen punten te verdienen voor de wereldbeker. Er zit een soort funfactor in, ook voor de renners. Zij weten waar het publiek voor komt."
De niet-sprinter Froome verslaat ineens een sprinter. Dat klopt natuurlijk niet. Is dat erg? Nee.
De wereld van criteriums is altijd een beetje in nevelen gehuld, vertelt wielerredacteur Martijn Hendriks. "Ga er maar vanuit dat de winnaar voor de start al bekend is of anders tijdens de koers wel bekend wordt", zegt hij.
"Als Froome meedoet, waar zo'n 60.000 euro voor wordt neergelegd, dan moet hij ook wel winnen. Dan verslaat niet-sprinter Froome 'ineens' een sprinter. Dat klopt natuurlijk niet. Is dat erg? Nee. Want de criteriums tellen niet mee voor de wereldranglijst en je krijgt geen beter contract als je vier criteriums op je naam hebt geschreven."
Een paar jaar terug werd een Teletekst-redacteur van de NOS voor de wedstrijd al benaderd door de organisatie van een criterium. "Hij wilde alvast de uitslag van de avond doorgeven."
Wat verdienen de wielrenners?
Voor renners zijn de ritjes een mooie bonus, weet Hendriks. "Ze verdienen er veel mee. Een Chris Froome krijgt bijvoorbeeld 60.000 euro. En Mollema vroeg te veel. Toen hebben vier criteriums de handen ineen geslagen en gezegd: we betalen je allemaal hetzelfde bedrag – en anders niet. Hij krijgt nu naar verluidt 15.000 euro. Een gemiddelde renner uit de Tour de France komt voor 1500 euro. Als je onder het WorldTour-niveau zit, vang je 500 of 600 piek."
En ja, er zijn er ook die voor 150 euro rijden. Hendriks: "Maar dan ben je echt vulling."
Voor de goede orde: Dominik Bauer ontving helemaal niets.