Heb je net je masterdiploma gehaald? Dan is jouw kans op een baan voor het eerst in jaren weer gegroeid, blijkt uit cijfers van universiteitenvereniging VSNU. Vooral mensen met technische diploma's zitten goed. Een diploma van een taal- of cultuurmaster is beduidend minder aantrekkelijk.
Daarbij valt op dat pas afgestudeerde psychologen, sociologen en pedagogen eerder bij een stage of werkervaringsplek terecht komen. Vaak doen ze werk met relatief veel verantwoordelijkheid voor het stage-loon dat ze ervoor terugkrijgen.
Via een werkervaringsplek naar een baan
Dat merkte de 24-jarige Natascha Langerhuizen, die haar master klinische neuropsychologie behaalde en uiteindelijk via een werkervaringsplek in een verpleeghuis aan een baan kwam. "Die plek kreeg ik alleen maar omdat ik hem zelf graag wilde, ik heb er echt om moeten zeuren", zegt Marije.
Ze begon op de werkervaringsplek, hoewel duidelijk was dat ze er niet voor betaald zou krijgen. "Dat is vaak genoeg benadrukt door mijn manager, we hebben er een contract over afgesloten." Toen er een psycholoog met zwangerschapsverlof ging, kon Natascha de functie tijdelijk waarnemen. Daarna 'rolde' ze verder naar een andere vervangende functie. Inmiddels heeft ze een jaarcontract, met uitzicht op meer.
'Sorry, maar je hebt te weinig ervaring'
Marijn (25) had aanvankelijk minder geluk. Ze studeerde vorig jaar zomer af van twee masters: klinische neuropsychologie en pedagogiek. Haar droom: kinderen behandelen. Vol goede moed begon ze te solliciteren, maar dat viel vies tegen. "Overal kreeg ik te horen: sorry, maar je hebt te weinig ervaring", zegt Marijn. "Op het laatst ben ik tegen iemand uitgevallen door te zeggen dat als ze me de baan niet zouden geven, ik ook nooit die ervaring zou krijgen. Het speet ze erg, maar ze durfden het risico niet aan."
Uiteindelijk kwam ook Marijn bij een werkervaringsplek terecht. "Heel specialistisch werk, waarvoor ik maandelijks 500 euro kreeg. Het was keihard werken – regelmatig ook in de weekenden." Ze mocht er een half jaar blijven, maar stopte er na drie maanden al mee. "Ik voelde me uitgebuit, het stuitte me tegen de borst om zulke weken te draaien tegen zo'n laag loon. Mijn collega's zeiden al dat ik gek was dat ik dit deed, en bovendien de lat wel erg laag legde voor anderen."
Inmiddels heeft Marijn werk gevonden bij een gemeente. "In plaats van behandelen stel ik nu indicaties. Wel bij kinderen, dus dat vind ik erg leuk." De grote droom om zelf te gaan behandelen zegt ze stukje bij beetje te laten lopen. "Er komt toch alleen maar frustratie van."