Armel Gilbert en Dacia

Bloggers in Burundi: natuurlijk ben ik bang

"Soms vraag ik me af waarom ik dit risico neem", zegt blogger Armel Gilbert. Hij woont in Bujumbura, de hoofdstad van Burundi. Het is er al ruim een jaar onrustig en het gaat er gewelddadig aan toe in het land.

Allemaal omdat de president zich wéér verkiesbaar stelde, terwijl dat volgens de wet niet mag. En ja, hij werd herkozen. Veel Burundezen kwamen vervolgens in opstand. Sindsdien worden oppositieleden, journalisten en gewone burgers opgepakt.

Amnesty International heeft satellietbeelden gemaakt waarop vijf mogelijke massagraven te zien zijn aan de rand van Bujumbura.

Door de crisis zijn meer dan 250.000 mensen het land ontvlucht en zijn er honderden doden gevallen. Het publieke radiostation is afgebrand. Een kritische opmerking kan het einde van je leven betekenen.

Land dienen

Ondanks het gevaar, gaan de bloggers van het jongerenplatform Yaga gewoon door met hun werk. Ze schrijven over het dagelijks leven, studeren, gezondheid, maar ook over politiek. "Ik zou niet kunnen stoppen met schrijven", zegt Armel Gilbert. "Ik voel diep van binnen dat ik dit moet doen. Op deze manier dien ik mijn land."

Helaas, deze YouTube video is niet meer beschikbaar

De bloggers schreven eerst met een groepje over allerlei onderwerpen. Nu is het echt een platform geworden waar jongeren hun mening kwijt kunnen. Dacia gaat gevoelige onderwerpen niet uit de weg. "We willen de dialoog opstarten, niet mensen beledigen. Dit is onze manier om mee te werken aan de vrede en rust in ons land."

Toch durven veel jongeren hun eigen naam niet onder het stuk te zetten. "Het is gevaarlijk", volgens Armel Gilbert. "Een van de grootste problemen in Burundi is dat men geen kritiek accepteert en het niet over gevoelige onderwerpen wil hebben. Wij doen dat wel. We krijgen jongeren bij elkaar die anders denken en verschillende meningen hebben."

Dacia heeft de afgelopen periode veel blogs voorbij zien komen, maar eentje zal ze echt niet snel vergeten. "De politie viel binnen bij een meisje toen zij samen was met haar vrienden. Die werden allemaal zonder reden opgepakt. Ze wist niet waar ze naartoe werden gebracht of wat er met ze gebeurde. Totdat later een aantal lichamen werd gevonden."

Ook Dacia moet op haar tellen passen. "Iemand die niet blij is met mijn teksten, of dat nou een aanhanger van de regering of oppositie is, kan me op komen zoeken en me iets aandoen. Het ene moment loop je over straat, op weg van je werk naar huis en dan word je omsingeld en vermoord."

Toch wil Dacia zich niet laten leiden door angst. "Natuurlijk ben ik weleens bang. Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Maar als ik stop, dan stoppen anderen misschien ook. En dan wordt er niets meer geschreven."

Deel artikel: