Geen vijanden, geen wapens en geen missies. Het enige wat je doet is rondlopen en dingen meemaken in een mooi vormgegeven wereld. Klinkt misschien wat saai, maar dit soort rondloopgames wordt steeds populairder.
"Een paar jaar terug waren deze games nog zo goed als onzichtbaar in de online-winkels, maar dat zie je nu wel veranderen", zegt Eline Muijres van Dutch Game Garden. "Waar je ze vroeger alleen voor de pc kon downloaden, zijn ze er nu ook voor de Playstation en de Xbox, en zo komt het grote publiek ermee in aanraking."
Niche in de gamewereld
Rondloopgames vormen een niche binnen de gamewereld, die toch vooral draait op blockbusters als de first person shooter Call Of Duty en voetbalgame Fifa. De loopgames zijn spellen die voornamelijk door kleine, onafhankelijke studio's worden ontwikkeld.
Een van de meest succesvolle voorbeelden is de game Dear Esther. Het spel, dat morgen precies drie jaar geleden uitgebracht werd, was anderhalf jaar later 750.000 keer verkocht. Ter vergelijking: Call Of Duty: Modern Warfare ging in grofweg dezelfde periode ruim 13 miljoen keer over de toonbank.
Het verhaal is het belangrijkste
Volgens Muijres is het publiek dat games speelt de laatste jaren niet meer zo eenduidig als het vroeger was. "De generatie die nu kinderen krijgt, is zelf opgegroeid met gamen. Ook verandert de smaak van veel mensen naarmate ze langer gamen. Die gamers willen meer dan alleen maar springen en schieten. Ze willen een sterk verhaal."
En dat verhaal is waar het bij de loopgames om draait. "Dit soort games is wat arthouse voor de filmwereld is. De manier van vertellen is net even anders. In plaats van via een script dat wordt verteld, ontdek je het verhaal door een briefje op tafel ligt of een sleutel waarmee een nieuwe deur opengaat. Iedereen speelt het verhaal ook op zijn eigen manier omdat iedereen een andere route aflegt."
Een digitale boswachter
Deze week kwam de game Firewatch uit, een typische rondloopgame. Je kruipt in de huid van een boswachter die moederziel alleen in een bos ronddwaalt. Je hebt een portofoon, een kaart en een kompas. Naarmate de tijd verstrijkt en het verhaal zich ontvouwt, wordt het bos steeds mysterieuzer.
Je leert het gebied kennen en bouwt een band op met je baas Delilah, die via de portofoon gesprekken met je voert. Gaandeweg leer je als gamer ook het verhaal van de boswachter beter kennen, en waarom hij er eigenlijk voor heeft gekozen om dit werk te gaan doen.
Voor wie gewend is om met machinegeweren te schieten of met 190 kilometer per uur illegale straatraces te rijden is het misschien even schakelen. Wat wellicht een fijn idee is: je zult minder doden en gewonden op je geweten hebben na een avondje gamen.