George Maat is zijn baan bij het identificatieteam van de slachtoffers van MH17 kwijt. Op een lezing aan de universiteit van Maastricht liet hij foto's zien van lichamen van slachtoffers en gaf hij geheime informatie vrij. Celeste studeert geneeskunde in Maastricht en was bij de lezing. "Hij had de nabestaanden moeten inlichten, maar het was wel het indrukwekkendste college dat ik ooit heb gehad."
George Maat is een forensisch anatoom die meehelpt met het identificeren van de slachtoffers van MH17. Door de studievereniging gezondheidswetenschappen was hij uitgenodigd voor een lezing. Maat zegt dat hij dacht dat het besloten was. "Dat dacht ik ook", zegt Celeste van 20. Ze schreef een paar weken geleden al een blog over de lezing. "Die was op 10 maart, maar na drie weken was ik nog zo onder de indruk dat ik er iets over wilde schrijven."
Op de lezing liet Maat foto's zien van slachtoffers en gaf hij informatie over het onderzoek. Informatie die later niet bleek te kloppen, waarover hij de nabestaanden niet had ingelicht. "Dat had hij natuurlijk wel kunnen doen", zegt Celeste. "Maar hij vertelde er met heel veel eerbied over. En cijfertjes waaruit je kon afleiden wie het slachtoffer was, waren onherkenbaar gemaakt. Hij deed het heel respectvol."
De ouders van Celeste kenden twee gezinnen die zijn omgekomen bij de aanslag heel goed. "Het was heel indrukwekkend. Bij foto's vraag je je dan toch af: zou dat hem of haar zijn?" Het meeste indruk maakte een foto van een bot met een kartelrandje. "Als geneeskundestudent weet je dan: dat is een groeischijf, alleen kinderen hebben die. Dat vond ik heel heftig."
Je denkt als buitenstaander toch dat zo'n stoet misschien een beetje show is, maar achter de poorten ging het net zo respectvol verder.
Maat liet niet alleen beelden zien van de rouwstoet op de A2, maar ook van de aankomt in de kazerne in Hilversum. Daar waren geen tv-camera's bij. "Je denkt als buitenstaander toch dat zo'n stoet misschien een beetje show is, maar achter de poorten ging het net zo respectvol verder. De kisten werden op dezelfde manier als bij het vliegtuig uit de auto's getild. Het raakte me dat ze daar zo goed mee omgingen."
Maar Celeste had ook wel twijfels. "Soms had ik wel het idee: kan je dit zomaar zeggen. Maar ik ging ervan uit dat hij zelf wist wat 'ie wel en niet kon maken." Celeste wil misschien zelf ook wel de forensische kant op. "Het was bijzonder om te horen hoe dit gaat, voor mij was het interessant. Maar het was het voor hem niet waard: ik denk dat hij heel goed is in zijn werk. Het is jammer dat het zo is afgelopen."