Assad kiest vlucht vooruit
De Syrische oppositie noemt de presidentsverkiezingen van vandaag een farce, maar president Assad is er alles aan gelegen de stembusgang in het verdeelde Syrië een succes te noemen.
Correspondent Sander van Hoorn legt uit dat Assad niet anders kan dan de vlucht vooruit kiezen. Hij was aan het einde van zijn mandaat en moest verkiezingen uitschrijven om het land weer zeven jaar te kunnen leiden. Dat is ook belangrijk voor de landen die hem steunen, met name Iran, Irak, Libanon en Rusland. Rusland zal volgens Van Hoorn na vandaag zeggen: Dit is een democratisch gekozen president en wij steunen hem.
Feestvreugde
De Syrische regering zegt dat de opkomst bij de verkiezingen van vandaag hoog was. Je ziet inderdaad beelden van lange rijen bij stemlokalen, zegt Van Hoorn. Maar wat zegt de opkomst in een land waar de helft niet naar de stembus gaat omdat ze wonen in een gebied dat in handen is van de oppositie? In gebieden die van de regering zijn, zijn veel mensen volgens hem bang om niet te gaan stemmen.
Bij de stemlokalen zie je uitzinnige mensen. Dat is volgens Van Hoorn voor een deel georganiseerde feestvreugde, zoals je die ziet in de hele Arabische wereld. Maar er zijn ook heel veel mensen die Assad oprecht steunen.
Zelfvertrouwen
Van Hoorn heeft het aflopen jaar een verschuiving gezien bij de Assad-aanhangers. Een jaar geleden waren ze nogal timide, want toen was niet duidelijk hoe de strijd zou verlopen. Nu het regime en het leger weer meer zelfvertrouwen krijgen, durven die aanhangers ook meer uit te komen voor hun steun aan Assad.
In door de strijd verwoeste delen van steden als Homs kan helemaal niet gestemd worden. Soms kan in het ene deel van een stad wel worden gestemd en in het andere niet, bijvoorbeeld in Aleppo.
Vluchtelingen in Libanon konden vandaag even de grens over om te stemmen. Er waren stembureaus bij de grens gezet. Maar Van Hoorn heeft vluchtelingen gesproken die niet stemmen en zeggen: Waarom zouden wij meedoen aan verkiezingen die georganiseerd, gecontroleerd en gewonnen worden door een man van wie wij al drie jaar hopen dat hij verdwijnt?