Nieuw hart voor drie gezinsleden

De familie Kremis uit San Marcos, Californië, heeft een bijzonder jaar achter de rug. Een derde lid van het gezin kreeg dit jaar een nieuw hart.

Moeder Deanna (44) en haar twee jongste zoons Matthew en Trevin (13 en 17) werden geboren met een hartafwijking. Hun hartspier wordt steeds dikker, waardoor het hart uiteindelijk niet meer voldoende kan pompen.

Flauwvallen

In 2007 konden de twee zoons nauwelijks meer lopen. Ze kregen dat jaar allebei, een paar weken na elkaar, een nieuw hart. Terwijl de zoons herstelden, ging het met moeder Deanna steeds slechter. Ze kon haar zinnen niet afmaken en viel flauw tijdens een etentje of een eenvoudige wandeling. Haar zoons wisten precies wat ze doormaakte.

"We vonden het heel erg om te zien hoeveel pijn ze had", zegt Trevin. "We wisten hoe het voelde."

In juli van dit jaar kreeg moeder Deanna het hart van een 14-jarige jongen. Haar zoons geven haar nu advies over hoe ze haar leven moet inrichten na de transplantatie. "Mijn doel was om sneller terug te zijn uit het ziekenhuis dan zij, dat is niet gelukt. Maar ik wil niet dat ze zich zorgen over mij maken."

Afstoting

Deanna is full time bezig met doktersafspraken voor haar en de jongens en met de medicijnen die ze alledrie nodig hebben om te voorkomen dat hun lichamen het getransplanteerde hart weer afstoten.

Haar zoons kunnen weer motorcrossen met hun vader en hun oudere broer. Die twee hebben de hartafwijking niet.

Lachen

De zorgen brachten de familie, die vanwege de hoge zorgkosten zeven jaar geleden weer bij de grootouders introk, bijeen. "We lachen veel. Door wat we hebben meegemaakt, waarderen we ieder moment dat we samen zijn."

Het gezin denkt vaak aan de anonieme donoren aan wie ze hun tweede kans in het leven te danken hebben. Kort na zijn harttransplantatie vonden de ouders Trevin zachtjes huilend. Hij was bezorgd over de familie die een kind had verloren, door wie hij nu verder kan leven.

Deanna Kremis zegt dat de transplantaties hun leven uiteraard erg hebben beïnvloed, maar dat ze tegelijkertijd een gewoon gezin zijn. "Onze problemen zijn niet erger dan die van een ander gezin. Als er iets is, moet je het probleem oplossen en doorgaan met leven."