Shakespeare opgeslagen in dna

Britse wetenschappers zijn erin geslaagd informatie op te slaan in dna. Ze wisten onder meer de 154 sonnetten van William Shakespeare, een mp3 van de I have a dream-toespraak van Martin Luther King en een foto moeiteloos te reproduceren.

De onderzoekers noemen deze manier van opslaan veelbelovend. Er is weinig ruimte voor nodig, het dna kan makkelijk worden bewaard en blijft op een koud en droog plekje millennialang goed, schrijven ze in het blad Nature.

Slimmigheidje

Voor hun nieuwe opslagmethode gebruikten de wetenschappers niet het bestaande dna van een plant of dier, maar synthetisch dna. De nullen en eentjes van de computerbestanden werden vertaald naar de vier nucleotiden waaruit het dna is opgebouwd, A, C, T en G. Het begin van het sonnet 'Thou art more lovely and more temperate' wordt zo "TAGAT, GTGTA, CAGAC".

Eerder slaagden Amerikaanse wetenschappers er al in zo informatie op te slaan, maar de Britten bouwden nog een slimmigheidje in. Ze minimaliseerden de kans op fouten door elk bestand vier keer op te nemen, waarvan twee keer achterstevoren. De computer wist daardoor alle bestanden foutloos te ontcijferen.

Uitlezen duur

De dna-streng voor een sonnet is slechts 0,0000000000003 gram zwaar. Op deze manier kunnen meer dan een miljoen cd's aan informatie met gemak worden opslagen in een reageerbuisje ter grootte van een pink.

Het grootste probleem om deze manier van opslag breed in te zetten, is het uitlezen van de bestanden. Het kost nu nog duizenden euro's om dna uit te pluizen. De wetenschappers verwachten dat dat in de toekomst goedkoper wordt waardoor hun methode ook in de praktijk kan worden ingezet.